دنبال امامت باش

یه وقت خیال نکنی "الهی نگاهی" قرار است برای تو مسیر شود، درس شود، معلم شود....!!! امام علی النّقی (علیه السّلام) در زیارت جامعه کبیره درباره ائمه اطهارعلیهم السّلام فرمودند:

أَنْتُمْ (السَّبِیلُ الاَْعْظَمُ وَ) الصِّرَاطُ الاَْقْوَمُ، وَ شُهَدَاءُ دَارِ الْفَنَاءِ، وَ شُفَعَاءُ دَارِ الْبَقَاءِ، وَ الرَّحْمَةُ الْمَوْصُولَةُ، وَ الاْیَةُ الْمَخْزُونَةُ، وَ الاَْمَانَةُ الْمَحْفُوظَةُ، وَ الْبَابُ الْمُبْتَلَى بِهِ النَّاسُ، مَنْ أَتَاکُمْ نَجَا وَ مَنْ لَمْ یَأْتِکُمْ هَلَکَ.

شما بزرگ راه و راه راست استوارید، گواهان سراى گذراى دنیا، شفیعان سراى جاوید آخرت، رحمت پیوسته و متّصل، آیت گنجینه، امانت حفظ شده و دروازه آزمایش مردم هستید.کسى که به سوى شما آمد، نجات یافت و آن که نیامد نابود شد...

تو خود حدیث مفصّل بخوان ازین مجمل

16

بسم الله الرّحمن الرّحیم

تا زمانی که درگیـــــر و سرگرم این عالم خاکی هستیم، تا زمانی که دنیـــــا و محتویاتش ما را مجذوب خود کرده اند، نمی توانیم به امام زمانمان برسیم...تا وقتی برایمان هنــــوز وبلاگ و نظرات و ایمیل و تلویزیون و موبایل و امثال ذلک مهم هستند، تا زمانی حاجات اصلیمان مربوط به دنیـــا هستند، مربوط به "خودمان" هستند، چطور می خواهیم شرک نداشته باشیم؟، چطور می خواهیم دلمان جای محبت مهدی (عج الله فرجه) را بگیرد؟

خدا اینها را وسیله آزمایش ما قرار داده است، لمیز الله الخبیث من الطیّب...فرق است بین دلهای این دو گروه!

حالا اگر مردی، دل نبند!

امام مهدی (عج)

سلام

اگر گفته شد "غیبت" نه بدین معنا که او پنهان شده است، بلکه حجابی ست بین ما و او...و این حجاب خود ماییم...این حجاب برداشته نمی شود تا روزی "به خودمان آییم!" ....شنیده اید میگویند: "یک دفعه به خودم آمدم دیدم..."

ابر میتواند خورشید را بپوشاند؟ اولاً که آن ابر تاب گرما و نور خورشید را ندارد...می رود...نمی ماند...ثانیاً ابر از زمین ماست...غبار خورشید نیست! خورشید که نمی تواند پنهان شود...پس فهمیده ایم که "تو خود حجاب خودی"! یعنی چه!

این دل ماست که زنگار دارد، ورنه حقیقت که پنهان نمی شود...این چشمان ماست که بسته است، ورنه نور که تا دنیا هست از بین نمی رود...

اشکال کار چند جا هست:

1- توجه به خواست خودمان به جای اطاعت خدا

2- درگیر شدن به هرچیز که فانی است، به جای آنچه باقی است...

3- همدم شدن با کسانی که دائم حرف از دنیا میزنند...

4- بی صبری

5- توجه به خیال و وهم، بجای ادراکات یقینی، و قضاوت برطبق آن

6- تدبّر نکردن، عصبیت و تجدد

خواهم که بیخ صحبت اغیار برکنم

در باغ دل رها نکنم جز نهال دوست

تشریف داد و رفت ندانم ز بیخودی

کاین دوست بود در نظرم یا خیال دوست

هوشم نماند و عقل برفت و سخن ببست

مقبل کسی که محو شود در کمال دوست

سعدی حجاب نیست تو آیینه پاک دار

زنگارخورده چون بنماید جمال دوست

عذاب الیم

متوجه نیستیم و گرنه میفهمیدیم،

 دوری مهدی فاطمه (عج) برای ما "عذابٌ الیم" است...

غیبت

امام حسن عسکری علیه السّلام:

والله لَیَغیبَنَّ غِیبَةً لایَنجُوفِیها إلا مَن ثَبَّتَهُ الله عَزَّوجَل عَلی القولِ بِإمامَتِه و وَفَّقَه لِلدُّعاءِ بِتعجِیل فَرجِه (کمال الدین، باب 38، حدیث اول)

 به خدا سوگند مهدی (ارواحنافداه) آن گونه نهان خواهد گشت که هیچ کس در زمان غیبت او از گمراهی و هلاکت نجات نخواهد یافت؛ مگر آنان که خدای عزوجل بر اعتقاد به امامت آن حضرت پایدارشان دارد و در دعا برای تعجیل فرج مقدسش، موفقشان فرماید.

سلام بر تو ای غریب ترین مرد عالم....

تا کی در انتظار تو شب را سحر کنم

شب تا سحر به یاد رخت ناله سر کنم

ای غایب از نظر نظری کن به حال من

تـا چـنـد سیـل اشـک روان از بصر کنم

یاد وصال می کنم دیده پر آب می شود

شرح فراق می دهم سینه کباب می شود

مطالب امام زمانی

دو جریان عبرت انگیز

ترک ذنوب به احترام مولا

کبریت گناه

خروج از بهشت به گناه آدم

اگر خدا عادل است...

کشتزار دنیا

دور برگردان

گناه بی پروا

بی معرفتی

شوق خال تو...

 کنون که صاحب مژگان شوخ و چشم سیاهی

نگاه دار دلی را که برده‌ای به نگاهی

مقیم کوی تو تشویش صبح و شام ندارد

که در بهشت نه سالی معین است و نه ماهی

چو در حضور تو ایمان و کفر راه ندارد

چه مسجدی چه کنشتی، چه طاعتی چه گناهی

مده به دست سپاه فراق ملک دلم را

به شکر آن که در اقلیم حسن بر همه شاهی

بدین صفت که ز هر سو کشیده‌ای صف مژگان

تو یک سوار توانی زدن به قلب سپاهی

چگونه بر سر آتش سپندوار نسوزم

که شوق خال تو دارد مرا به حال تباهی

به غیر سینهٔ صد چاک خویش در صف محشر

شهید عشق نخواهد نه شاهدی، نه گواهی

اگر صباح قیامت ببینی آن رخ و قامت

جمال حور نجویی، وصال سدره نخواهی

رواست گر همه عمرش به انتظار سرآید

کسی که جان به ارادت نداده بر سر راهی

تسلی دل خود می‌دهم به ملک محبت

گهی به دانهٔ اشکی، گهی به شعله آهی

فتاد تابش مهر مهی به جان فروغی

چنان که برق تجلی فتد به خرمن کاهی

فروغی بسطامی

خــدا کنــد که کسی...

خــدا کنــد کہ کسے حالتش چـو ما نشــود
ز دام خــال سیــاهش کسے رهــا نشــود

خــدا کنــد کہ نیفتــد کسے ز چشــم نگار
بہ نـزد یــار چـو ما پست و بے بهــا نشــود

جــواب نالــہ ے مــا را نمے دهــد دلبــر
خــدا کنــد کہ کسے تحبــس الــدعا نشــود

شنیـده ام کہ از این حــرف، یــار خستــہ شده
خــدا کنــد کہ بہ اخــراج مــا رضــا نشــود

مــریض عشقــم و من را طبیب لازم نیست
خــدا کنــد کہ مــریضے مــن دوا نشــود

امام دوازدهم

"ساعت به وقت شرعی زهرا ،دوازده"

زلفت اگر نبود نسیم سحر نبود

گمراه می شدیم نگاهت اگر نبود

مهر شما به داد تمنای ما رسید

ورنه پل صراط چنین بی خطر نبود

تعداد بی نظیریتان روی این زمین

از چهارده نفر به خدا بیشتر نبود