مهم ترین وظیفه انسان در دنیا بندگی است...
برای بنده بودن، سه گام اصلی را باید در این مسیر برداریم که عبارتند از:
مشارطه، مراقبه و محاسبه
در حال حاضر شمایی که این مطلب را می خوانی، در هــــــــر فاصله ای از صراط مستقیم الهی باشی، احوط آن است که توبه کنی، استغفار کنی و باز راهت را ادامه دهی. پس مقدمه این مسیر توبه و استغفار است تا ما را برای پیمودن راه آماده کند.
در مشارطه شخص با خود شرط می کند که جان خودش را دیگر به گناه و نافرمانی حضرت حق آلوده نکند، ولو در خطر باشد. در مراقبه به کیفیت اعمال خود نظارت می کند و در محاسبه به کمیت آن می نگرد.
مراقبه به انسان کمک می کند که ببیند این عملی که دارد روزانه انجام می دهد او را به سوی تعالی می کشد یا نه! نگاه کند ببیند مثلاً در دیدن فوتبال، در دیدن ستایش، سریال جومونگ، در این لوازم ارتباطی مدرن مثل واتس آپ و وایبر و...عنصری یافت نمی شود که انسان را به کمال برساند، یا اگر هست آنقدر ناچیز است که به اتلاف وقتش نمی ارزد، فلذا این اعمال را ترک می کند و به جای آن در کلام امام و معصومین (علیهم السلام) تدبّر می کند.
محاسبه ما را یاری می کند که در آخر روز که سر بر بالین می گذاریم، با خود حساب کنیم ببینیم امروزی که گذشت چقدر نقاط مثبت خود را پروراندیم، چقدر پیشرفت معنوی داشتیم، یا در جا زدیم؟ یا پس رفت کردیم؟!
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
از ما نیست هر کس هر روز محاسبه ی نفس نکند (و از خود برای کارهایی که در
آن روز کرده است، حساب نکشد) تا اگر کار نیکی کرده است بر آن بیفزاید و
اگر کار بدی کرده است به درگاه خدا توبه کند.
چرا باید بگویم بیا ؟!...
مگر نیامدی ؟! ... مگر نبودی ؟!...
از این به بعد می گویم
آقاجون برگرد !... غلط کردیم !... برگرد !...