سلام...

دردِ دل امروز رو به فارسی مینویسم...چون این نوشته مخاطبای خیلی زیادی داره...

این درد دل با تمــــــام مطالب مشابهم فرق دارد...چون دردش بیشتر است و دلـش خونین تر....

در این فضای مجازی در اطراف من کسانی زندگی میکنند که آنچه نشان میدهند نیستند...سرتاپا ادعا ولی کلیتشان در شهوات و خودپرستی غرقند...

همه را نمی گویم....اشتباه نشود....این مطلب برای عبرت گرفتن است...برخی دختران و پسران مجرد و (ظاهراً) مذهبی ما فرقشان با بد حجابها و غیرمذهبی های توی خیابان این است: بدحجابهاو غیر مذهبی ها...توی خیابان خود نمایی میکنند...توی خیابان شهوترانی میکنند....توی خیابان هر آنچه هستند نشان میدهند و همه هم به چشم کافر نگاهشان میکنند...ازشون انتقاد میکنند ولی جوونای (ظاهراً ) مذهبی ما و مدّعی ما در فضای مجازی شهوترانی میکنند...به جای اینکه تو خیابون عشوه بیاند و پسرا نگاهشون کنند...میان وبلاگ میزنن ...کلوب درست میکنند...آکانت فیس نما میسازند...فیس بوک میسازند و به این صورت آقایون مجرد میان نظر میدن و هر دو لذت می برند....

زیبا می نویسند نه با هدف عبرت گرفتن خواننده ها...بلکه بخاطر اینکه خواننده جذب شود و بخواند و نظر بدهد و از آنها خوششان بیاید...

به هر کس بگی تو چنین قصدی داری در نگاه اول کاملاً رد میکنه! اما ته دل را که وا میرسی...همین است و غیر این نیست!....

هر از چند گاهی...حوصله اشان سر میرود و برای امام زمان (عج) شعر مینویسند و از خدا و پیغمبر حدیث میگذارند...بعد آقایون هم میان نظر میدن....میگن : به به ...چقدر زیبا مینویسی...چه دُمی عجب پایی...و تازه میگویند که افرادی مثل شما خیلی کمند....قدر خودتو بدون.. و تهشم اگه روشون شد تو نظر عمومی و اگر نشد خصوصی گل میذارن و...بله...

خلاصه حسابی منو یاد جریان روباه و زاغ سال سوم دبستان میندازن...

براستی مارا چه شده است؟ بعضی ها خیال میکنند چون من خودم بازدید کننده ندارم اینچیزا رو میگم...اما حقیقتاً اینجور نیست...فرقی ندارد آنچنان که کسی بیاید به من سر بزند یا نه...اگر کسی مشتری این وبلاگه و نظر هم میده(که متوجه بشم میاد میبینه)...و فکر میکنه من بخاطر کمبود بازدید این حرفهارو زدم...بره تا یه هفته نیاد ...و بعد یه هفته ببینه من همون روزی دو مطلبو گذاشتم و فرقی نکرده...

من میگم اگر شهوت مارا اذیت میکند...بریم ازدواج کنیم...نه اینکه به نام ائمه و اسلام و مذهب بیایم اینجا خودمونو تخلیه کنیم....

امام زمان (عج) از اون بدحجاب توی خیابون به اندازه من مدّعی بچه مذهبی توقع نداره....وای برمن که اگر اینها را مینویسم و عامل نیستم...وای بر تو اگر اینها را میخوانی و عامل نمیشوی...

آشنا درگیر و دلبسته احدی (مونث) نیست و هر کس خیال کرده میتواند با روشی خاص (غیر روش خدایی) اورا مجذوب کند...کور خوانده...

گریه میکنم...گریه میکنم...چرا گریه نکنم؟ در حالیکه...

...وَقَدْخَفَقَتْ عِنْدَ رَاْسی اَجْنِحَه الْمَوْتِ فَمالی لا اَبْکی اَبْکی لِخُروُجِ

در حالی که مرگ بال‌های خود را بر سرم گسترده پس چرا گریه نکنم؟ گریه کنم برای جان دادنم

نَفْسی اَبْکی لِظُلْمَةِ قَبْری اَبْکی لِضیقِ لَحَدی اَبْکی لِسُؤالِ مُنْکَر

گریه کنم برای تاریکی قبرم، گریه کنم برای تنگی لحدم، گریه کنم برای سوال نکیر

وَنَکیر اِیای اَبْکی لِخُروُجی مِنْ قَبْری عُرْیاناً ذَلیلاً حامِلاً ثِقْلی

و منکر از من، گریه کنم برای بیرون آمدنم از قبر برهنه و خوار که بار سنگینم را

عَلی ظَهْری اَنْظُرُ مَرَّةً عَنْ یمینی وَاُخْری عَنْ شِمالی اِذِ الْخَلائِقُ

به پشتم بار کرده. یکبار از طرف راستم بنگرم و بار دیگر از طرف چپ و هریک از خلایق را

فی شَاْن غَیرِ شَاْنی لِکُلِّ امْرِئ مِنْهُمْ یوْمَئِذ شَاْنٌ یغْنیهِ وُجوُهٌ

در کاری غیر از کار خود ببینم. برای هر یک از آنها در آن روز کاری است که به خود مشغولش دارد چهره‌هایی

یوْمَئِذ مُسْفِرَةٌ ضاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ وَوُجوُهٌ یوْمَئِذ عَلَیها غَبَرَةٌ تَرْهَقُها قَتَرَةٌ وَذِلَّه

در آن روز گشاده و خندان و شادمانند و چهره‌هایی در آن روز غبارآلود است و سیاهی و خواری آنها را فراگرفته