دنیا هم بهترین مکان است هم بدترین مکان....
بهترین مکان است برای آنکه بخواهد توشه آخرتش را جمع کند (الدّنیـــا مزرعة الآخرة) و بدترین مکان است (اَلدُّنیا دارُ بَلاءٍ وَ مَنزِلُ بُلغَةٍ وَ عَناءٍ) برای کسی که آن را برای خودش بخواهد و به خوشی هایش دلگرم باشد.
یکی می گفت: "باید از دنیا نهایت استفاده رو بکنیم و لذت ببریم!"... نمی دانم منظورش چه بود، ولی حرف درستی ست، وقتی ما یک چند ساعتی یا چند روزی به مسافرت و گردش می رویم، به زیارت عتبات می رویم، سعی میکنیم نهایت استفاده را از فضای آنجا بکنیم...چرا؟
چون مطمئنیم، آنجا دائم نمی مانیم...
یک عده ای از روز الست گفته اند: "رَبُّنَا اللَّهُ " گفته اند پروردگار ما الله است و "ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ"ما او را رها نمیکنیم، اگرچه چند روزی ما را برای بهره برداری به دنیا می برد، و روی قولشان هم هستند...(ثم استقاموا) ولی یک عده ای هم نه...درگیر بازی های دنیا می شوند و هــــی بار خود را الکی سنگین میکنند! مومن از دنیا برای آخرتش بهره میگیرد!!! در معبر که نمی شود خانه کرد...
اینجا محل عبور است!
بیا که قصر اَمَل، سخت سُست بنیاد است
بیار باده که بنیاد عمر، برباد است
نصیحتی کنمت یاد گیر و در عمل آر
که این حدیث ز پیر طریقتم، یاد است
مجو درستی عهد، از جهان سست نهاد
که این عجوزه، عروس هزار داماد است
غلام همّت آنم، که زیر چرخ کبود
زهرچه رنگ تعلّق پذیرد، آزاد است
