14- امام حسین علیه السّلام در قیام کربلا مهر تأییدی بر آیه "جـــاء الحقّ و زهق الباطل، انّ الباطل کان زهوقاًً" زدند. چرا که در آن زمان امویان بنا داشتند افکار عمومی را به سمتی ببرند که "هر کس قدرت مادی داشت، لشکر بیشتر داشت، ثروت بیشتر داشت، مقام دنیوی داشت، پیروز است ولو حق با او نباشد"، حرفی که خلاف صریح آیات قرآن است.فلذا امام ثابت کردند که حق همیشه با انسان کامل (بنده خالص خداوند)است، با این شجره ی طیبه نبوت است، ولو سرش را از بدنش جدا کنند، و روی بدنش اسب بتازانند.(چیزی که تا کنون متوجه آن شده ایم)
15- نهضت امام حسین (ع) و یارانش در صحرای کربلا نشان دهنده صحت آیه 249 سوره بقره "کم من فئة قلیلة غلبت فئة کثیرة بإذن الله" یعنی چه بسا گروه اندکی بر لشکر پرتعدای پیروز شود. اگر نگاه کنیم به هدف 72 نفر یار امام ما و 30 هزار نفر لشکریان یزید، متوجه می شویم اگرچه در ظاهر پیروز مبارزه تن به تن همان سی هزار نفر بودند، لکن پیروز واقعی 72 نفر بودند چرا که امام ما به هدف خود از مبارزه رسید، اما یزید پس از چندی رسوا شد، تا ابد این رسوایی ادامه دارد و این یعنی شکست!
16- اگر گاهی خیال کردیم، در جریانهای تاریخی یا در زمان کنونی، در جایی باطل پیروز شد، باید بدانیم یا حق را باطل پنداشتیم یا برعکس! فلذا این گمان واهی از نقص ادراک ماست، که ممکن است برای ما کسی بگوید، فلان معصوم شکست سختی خورد یا نعوذ بالله جایی ستم کرد.
17- اگر شمر ملعون در روی سینه نوه پیامبر می نشیند و با اینکه قبلاً در رکاب امیر مومنان علی علیه السّلام بوده، باز هم از توجه به نصیحت امام عبا می کند، و معترف است که ملک ری و دخترانش، چشم او را کور کرده است، این به خاطر این است که اولاً همیشه "باطل حقیقت نمایی می کند"، یعنی وانمود می کند که حق است! ثانیاً آن ملعون ظاهر نگر بوده است و پوسته حق نمایی باطل را دیده نه باطن "باطل" را!
18- دلیل دیگر گرایش به باطل، همان است که ابی عبدالله (ع) در صحنه عاشورا عرض کردند: "لَقد مُلِئَت بُطونُهُم مِن حرامٍ" فرمودند اگرچه من حجت خدایم ولی چنانچه کسی شکمش از حرام پر شد، دیگر گوشش به این حرف ها بدهکار نیست. لقمه حرام میل انسان به کجروی و باطل را زیاد می کند.
19- برای بندگی خدا باید عاشقش شوی، تا اطاعت برایت آسان گردد. اگر عاشق شدی همه چیزت را می دهی در راهش!
20- برای بندگی باید محیط نیز فراهم باشد، در جامعه فاسد نمی شود ساکت نشست و (با این حال) هر روز پیشرفت معنوی داشت. حضرت فرمود: «إنّى لا أری الموت إلاّ سعادة و الحیاة مع الظّالمین إلاّ
برماً» من مرگ را جز سعادت و زندگی با ظالمان را جز ننگ نمی بینم.
