شاعر، شعار، شعرگو، شعر و ور

اعوذ بالله من نفسی و من کلّ شیطان الرّجیم

قال الله تعالی فی محکم کتابه:

""

و شاعران (کسانی که بیشتر شعار می دهند تا عمل کنند)، گمراهان از ایشان پیروی میکنند!

***

فاصله بین خیال و حقیقت، فاصله بین سراب است و آب!

یک کسی همه حرف و عملش شعار است، و یک کسی دنبال عمل، دنبال حقیقت است!

خداوند ما را از گروه دوم قرار دهد و حقیقت را به ما نشان بدهد!

 انشاالله

آیات 221 تا  227 سوره شعرا را مرور کنیم!

ملولی؟

"بعضی از آدم ها اهل کنایه نیستند.
اهل کوتاه آمدن از موضع باطل هم نیستند؛
تازه فکر می کنند اهل توحید اند....بعد ما هر هفته می گوییم:
نه. آبروی مؤمن از کعبه هم بالاتر است و این حرف ها. اگر دوست دارند از قول ما برای خودشان تایید و آفرین بنویسند خب بگذار بنویسند؛ به ما که ضربه ای نمی زند....
و ما "فعلاً" سعی می کنیم به روی خودمان نیاوریم."

اینها تفکرات یک بنده خدا و "احتمالاً در مورد حقیر" است! بنده خدا، شیطان هم مثل اینکه بارها وسوسه اش کرده که آبروی مرا ببرد اما "فعلاً" نخواسته است! (انگار آب رو را خودش داده که شاید "بعداً" قرار باشد ببرد!) فلذا خواهش دارم(از "او" و از هر کس که راه شناس است)که اگر امکان دارد موضع "حق" را به من نشان بدهید که از فردا از خر شیطان پایین بیایم و من بعد در مسیر حق قدم بگذارم!

آدم ها متفاوتند دیگر...انشا الله اگر من منحرف هستم از صراط مستقیم خدا هدایتم کند،و اگر او تخیل دارد، خدا با حقیقت آشنایش کند. علی ایّ حال لازم دانستم که جواب ایشان را بدهم که در ادامه مطلب می آید!

امانت

یک قاعده ای هست، حتماً همیشه سعی کنیم یادمان باشد:

اگر کسی به آدم چیزی داد و گفت برای خودت و دیگر هم آن شیء را پس نگرفت، این می شود هدیه!

ولی اگر کسی چیزی به ما داد و یک روزی گفت پس میگیرم، و فقط آن را برای مدتی به ما سپرد، این میشود عاریت یا امانت!

آیا کسی هست در این دنیا که معتقد باشد، بدنش، دارایی هایش، خانواده اش، کارش و... را برای همیشه به او بخشیده اند و قرار است همیشه با او بمانند!؟

مسلماً نیست! هرچند که اکثراً فکر میکنند تا یک زمان طولانی در دسترس آنها می ماند و کسی آنها را نمیگیرد!

اما اگر این حقیقت را روزانه در ذهن مرور کنیم، و معتقد به اصل امانت داری باشیم، منطقاً و اصولاً نباید بگذاریم بدنمان تحت آسیب قرار بگیرد، مگر به خاطر همان کسی که آن را به ما امانت داده است!

قانوناً سیگار نمیکشیم، پیتزا نمی خوریم، نوشابه نمیخوریم، ورزش میکنیم، ریاضت غیر دینی نمیکشیم، روزه میگیریم، خون میدهیم، پرخوری نمیکنیم، درس میخوانیم...

جالب است بعضی ها نمیدانم اسم بهشت زهرا به گوششان هم نخورده که بروند ببینند، امانات خدا را چطور از غسال خانه بیرون میآورند و در دل خاک دفن میکنند؟

باشد که عبرت بگیریم...انشاالله!

---

فرق است بین ریاضت و امانت داری...

ریاضت یعنی چیزی هم که لازم است نباشد....آب هم نخور....نور هم نبین...اما عرفان و امانت داری به دنبال حذف هوس ها هستند....یک سری هوس داریم و یک سری الزامات...هوس ها آنهایی هستند که اگر از زندگی حذف شوند هیچ مشکلی برای فرد پیش نیاید!!!!