یک قاعده ای هست، حتماً همیشه سعی کنیم یادمان باشد:
اگر کسی به آدم چیزی داد و گفت برای خودت و دیگر هم آن شیء را پس نگرفت، این می شود هدیه!
ولی اگر کسی چیزی به ما داد و یک روزی گفت پس میگیرم، و فقط آن را برای مدتی به ما سپرد، این میشود عاریت یا امانت!
آیا کسی هست در این دنیا که معتقد باشد، بدنش، دارایی هایش، خانواده اش، کارش و... را برای همیشه به او بخشیده اند و قرار است همیشه با او بمانند!؟
مسلماً نیست! هرچند که اکثراً فکر میکنند تا یک زمان طولانی در دسترس آنها می ماند و کسی آنها را نمیگیرد!
اما اگر این حقیقت را روزانه در ذهن مرور کنیم، و معتقد به اصل امانت داری باشیم، منطقاً و اصولاً نباید بگذاریم بدنمان تحت آسیب قرار بگیرد، مگر به خاطر همان کسی که آن را به ما امانت داده است!
قانوناً سیگار نمیکشیم، پیتزا نمی خوریم، نوشابه نمیخوریم، ورزش میکنیم، ریاضت غیر دینی نمیکشیم، روزه میگیریم، خون میدهیم، پرخوری نمیکنیم، درس میخوانیم...
جالب است بعضی ها نمیدانم اسم بهشت زهرا به گوششان هم نخورده که بروند ببینند، امانات خدا را چطور از غسال خانه بیرون میآورند و در دل خاک دفن میکنند؟
باشد که عبرت بگیریم...انشاالله!
فرق است بین ریاضت و امانت داری...
