آدمی به هرچه زیاد فکر کند یا زیاد توجه کند برایش دغدغه می شود!
و چیزی که دغدغه شد...همیشه با اوست!
آدمی که دغدغه اش خدا باشد...
فکر "او" رهایش نمی کند...
لذا شب و روز در کلامش هم می توانی خدا را بیابی...
کافی است کمی با او صحبت کنیم...
اگر همه اش از دنیا گفت و از عشق و ارتباطات انسانها یا
از کار و گرانی و...نالید، دیگر باید تا حدودی بشناسیدش!
شاهد: خطبه متقین، نهج البلاغه
"عَظُمَ الْخَالِقُ فِی أَنْفُسِهِمْ فَصَغُرَ مَا دُونَهُ فِی أَعْیُنِهِمْ"
تنها آفریدگار در نظرشان بزرگ است و جز او هر چه هست در دیدگانشان خرد مى نماید.
