یک وقتی هست انسان خدا را با علم حصولی و مفهوم می شناسد...
این در حقیقت همین مفهوم را پرستش می کند!
اما این عبادت متفاوت است با انکه با علم حضوری باشد...
علم حضوری یعنی اینکه عالِم، نفس و حقیقت معلوم را درک کند!
در مورد خدای متعال ممکن نیست کامل درک شود اما هرکس به اندازه پیاله اش
ازین دریا میتواند آب بردارد!
برای عبادت با علم حضوری باید قلب انسان طاهر گردد و پاک شود
و این آینه شفاف لطف الهی را نشان می دهد!
***
از حضرت علی (ع) سؤال کردند احسان چیست؟ فرمود: «الاحسان أن تَعبد الله کأنّک تراه» احسان آن است که طرزی به نماز بایستی و خدا را عبادت کنی که گویا خدا را می‌بینی این مقام کأنّ است اما خود حضرت به مقام أنّ رسید که بالاتر از کأنّ است همان طوری که وجود مبارک حضرت امیر(سلام الله علیه) فرمود: «ما کنتُ أعبدُ ربّاً لم أره»لذا حضرت فرمود: «قرّة عینی فی الصلاة» من محبوبم را می‌بینم و خوشحال می‌شوم و اشک می‌ریزم و آن اشک، اشک سرد است و خنک است اشک شوق است نه اینکه اشک «خوفاً من النار» باشد که اشک عبید است.{1}
التماس دعا
1) آیت الله جوادی آملی
دوباره گیسوی نجوای ما پریشان ماند
شیعه مدیا
دوباره زمزمه ی کاسه های خالی ما
پس از نیامدنت گوشه ی خیابان ماند