چهار انگشتی که امام حسن (ع) میگن، فاصلہ بین گوش و چشم انسان است!
(الان میتونی با دستت امتحان کنی!)
...آقا جان ...تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست...
گاهی فکر کن....
به علمی که می آموزی شک کن...
چرا که به آن یقین نداری...
تو آن را از کسی شنیده ای یا از جایی خوانده ای...
آن منبعی هم که استفاده کرده ای از جایی دیگر آورده...
و این سلسله ادامه دارد تا یک منشاء...
تا تو مثل آن منشاء نشده ای و به علمت یقین نداری!
شک کن به خودت!
شک کن! گاهی...
ببین الان که داری وقت میگذاری چقـــدر برایت سود دارد!
ضرر ندارد!
اما این شک نا امیدت نکند...چرا که مارا چاره جز قدم نهادن در این ره نیست
تا به آن یقین برسیم انشالله!
***
اعـــوذ بالله من علم لا ینفع!
خدایـــا به تو پناه میبرم از علمی که سودی ندارد
پس چرا شک کردن خیلی جاها خیلی وقت ها نهی شده؟
آیا به این دلیله که ما گاهی دنبال شک هامون نمیریم؟ میذاریم به جای یقین به کفر تبدیل بشند؟
نظر شما چیه؟