وقـــتـــی دو آیــــنـــه را جــــلو یکدیـــگر گــــرفتم...
آن مــــوقع فهمیــــدم چطـــــــور میــــشود بـــــی نهــــایـــت شـــــد!
اگــــر خــــودت صــــــــــــــ...ــاف و زلـــــــال چون آیـــــنه بـــــــاشی... فقط بـــــاید دنبــــال یک آیـــــنه دیـــگر باشی... که تورا به خودت نشان دهد....
اگــــر چنیــــن شــــد:
دیــــگر فـــاصـــله بیــــ معنا می شود و خودبینی ها تمام...و حـــد و مــــرزها کنــــار می روند!
"و من عــــرف نفســــه فقد عــــرف ربــــّه!"
آن مــــوقع دیــــگر فنـــــا می شوی...
پ ن: بکــــوش آینه شوی...صـــاف و زلال ( خدا هم چیزی جز این نخواسته و راه همین است: "عبدی اطعنی اجعلک مثلی")
امام حسین خود جلوه تام و تمام هنر و زیبایی خداست... ممکن نیست کسی عاشق زیبایی و هنر و موسیقی باشد موسیقی زیبایی که حسین (ع) نواخت دلش را ننوازد...
..........................
بسیار زیبا بود...
صاف و زلال چون آینه