وقتی فاطمیّه می آید، نمی دانم خیلی ها به چه فکر می افتند اما من ، جدای از آن جریان دردناک، زمانه ای را به یاد می آورم که پس از وفات رسول خدا (ص) سراسر نشان از مظلومیت امیر مومنان علی (ع) دارد...
دوره ای که یک مرد تمام وجودش را فدای اسلام و پیامبرش میکند...حتی همسر عزیزتر از جانش را...
علی جان... غربتت انگار تا این زمان هم ادامه دارد..آخر کسی می گفت آمدند جلو چشمش همسرش را کتک زدند و تو چیزی نگفتی...
ولی می گویم که همه بدانند، وقتی صدای "یا ابتاه" فاطمه را شنیدی تاب نیاوردی و چنان آن ملعون (بن صحّاک) را بر زمین زدی و به خاک و خونش کشیدی که نزدیک بود جان از تنش برود...اما مظلومیت اینجاست: وقتی بیاد وصیت رسول الله میفتی ، رهایش میکنی و میگویی: یَا ابْنَ صُحاکَ لَوْ لا کِتابٌ مِنَ اللَّهِ سَبَقَ وَعَهْدٌ عَهِدَهُ إِلَیَّ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) لَعَلِمْتَ أَنَّکَ لا تَدْخُلُ بَیْتِی...
مولایم...به یاد می آورم که گفتی اگر انتقام نگرفتم به این خاطر بود که یاران را خواندم و فقط چهار نفر (ابوذر ،سلمان، مقداد و زبیر) دعوتم را لبیک گفتند و فرمودی: "«به خدا قسم، اگر خطر نابودى دین و بازگشت کفر و پراکندگى مسلمانان در میان نبود، این گونه صبر نمى کردم»...
جالب است هنوز هم عده ای می گویند علی با قاتلان زهرا (س) رابطه خوبی داشته و کمکشان میکرده در خلافت و قضاوت...
گفتم مگر خطبه شقشقیه از معتبرترین های نهج البلاغه و شکوه های امام درآن از غاصبان خلافت را نخوانده ای؟ علی (ع) در مشورت و رعایت حقوق کسی که سوال میکند بهترین بوده که صحیح ترین مشورت را حتی به پایمال کنندگان حقوقش داده است...
کسی صبح نوزدهم ماه رمضان گفت علی شاید این ابن ملجم توطئه قتل تو را داشته باشد فرمود: " ارید حیاته و یرید قتلی" منِ علی، ولی امر مسلمین، عدالت را حتی در مورد قاتل خودم هم رعایت می کنم...(آنانکه دیگر قاتل همسرش بودند)...
آری اگر شنیدی مولایم جایی به عمر فرموده که در جنگ با ایرانیان در صف اول نایست، درست شنیدی...چون گفته که اگر تو (عمر) کشته شوی در بین مسلمین اختلاف و تفرقه پدید می آید( چون فکر میکنند بی خلیفه و بی رهبر شده اند)....
ای پسر ابوطالب، باز گفتند علی در تمام عمرش از عمر به عنوان قاتل زهرا یاد نکرده و ندانستند این خود تو بودی که به سلیم بن قیس گفتی فاطمه (س) از دنیا رفت در حالی که اثر تازیانه (آن ملعون) روی بازویش مثل بازوبند مانده بود...
مادرم...اینبار روی سخن با توست...
دیدم چه کردند این قوم ظالم با پـــــــــــــاکترین موجودات عالم...تو و پدرت ،شوهرت و پسرانت را میگویم...
حال می توان درک کرد چرا خدا فرمود: "یرید الله لیذهب عنکم الرّجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا"...
همین که دست قلم در دوات می لرزد
به یاد مهر تو چشم فرات می لرزد
نهفته راز «اذا زلزلت» به چشمانت
اگر اشاره کنی کائنات می لرزد
«هزار نکتۀ باریک تر ز مو اینجاست»
بدون عشق تو بی شک صراط می لرزد
مگر که خار به چشمان خضر خود دیدی
که در نگاه تو آب حیات می لرزد
تو را به کوثر و تطهیر و نور گریه مکن
که آیه آیه تن محکمات می لرزد
کنون نهاده علی سر، به روی شانۀ در
و روی گونۀ او خاطرات می لرزد
غزل تمام نشد، چند کوچه بالاتر
میان مشک سواری فرات می لرزد
سپس سوار می افتد، تو می رسی از راه
که روضه خوان شوی اما صدات می لرزد
و عصر جمعه کنار ضریح روی لبم
به جای شعر دعای سمات می لرزد …
سید حمیدرضا برقعی
***
باتشکر از وبلاگ در سایه سار مولا ، سایت پرسمان و زینبیون
