بــــسم الله النّــور

در تبیین آیاتی مثل 19 محمد (ص) "فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنبِکَ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ..." ، یا 55 غافر "فَاصبرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ استَغْفِرْ لِذَنبِک ..." و یا 2 فتح "لِیَغْفِرَ لَکَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ وَمَا تَأَخَّرَ..."

که برای بعضی ها و ازجمله خودم سوال شده بود : مگر این آیه ها خطاب به پیامبر (ص) نبود؟ پس خدا از کدامین "ذنب" سخن می گوید؟

ببینید در یک کلاس ، شاگرد اول ها  که زرنگ تر از همه هستند، معمولاً جلوتر از همه هم می نشینند و به معلم هم نزدیکترند. استاد هم توجه بیشتری به آنها دارد و بیشتر دوستشان دارد یا به بیان دیگر عزّت و قرب آنها نزد معلم بیشتر است. در مقایسه با تنبل ها که آخر کلاس می نیشنند و حواسشان هم به درس و استاد نیست، شاگرد زرنگها جدای ازینکه توقع استاد این است و باید در امتحان کمتر از بیست نگیرند، اگر حتی در حین توضیحات معلم در حال یادداشت باشند، باز به آنها تذکر می دهد که : ننویس بگذار حرفم که تمام شد همه را یادداشت کن... ولی اگر تنبل های ته کلاس (که درسو یادداشتم نمی کنند) در امتحان 16 هم بگیرند، استاد به خاطر رشد 5 نمره ای در امتحان به آنها جایزه بدهد...

پیغمبر (ص) شاگرد اول کلاس بندگی است، امیرمؤمنین در درجه بعد از ایشون....تـــــــــــــــا همینجور میاد آخرای کلاس که میرسه به امثال من که تا یه 12 هم میگیریم سریع استاد جایزمونو میده خوشحال بشیم...

لذا متوجه شدیم که "ذنب" پیغمبر گرامی ما با "ذنب" ما فرق داره...بسیاری از مستحبات من و شما برای ایشون واجب بوده و طبق روایات حتی اگر مدتی در جمعی مینشسته تا توضیحی بفرماید یا سخنی بیان کند، بعدا که فارغ می شده هفتاد مرتبه استغفار میکرده، چرا که کمی این تمرکز حواسشو بیشتر روی بندگان گذاشته نه خدا...لذا ازین حیث قابل قیاس با ما نیست.