الــــهــی نگـــاهــی

سلام خوبان...

آمدیم و یه کلیپ گذاشتیم تو پست بندگی قبلی....

بترس! یادتونه؟

منی که مسیر بندگی رو پیش میگیرم دنبال اطاعت خدا هستم...و یکی از راه های اطاعت ترس و خشیته...

حول مطلع جاییست که خدا انسان رو خطاب قرار میده! و هی میگه چیکار کردیم! یعنی منی که حواسم به خدا نیست اونجا دچار سختیم...اونجا ازخجالت آب میشم میرم تو زمین! وگرنه کسیکه حواسش هست حتی یه مورچه رو هم له نمیکنه چون میدونه خدا ناظره، چه غمی داره؟

ببینید ترس اون حسیه که برای بار اول ازین کلیپ به ما دست میده ولی اگر چند بار گوش کنیم دیگه آنچنان ترسی نیست...

ازینجا به بعد میشه خشیت...یعنی حرمت خدا رو که در همه حال ناظر بر اعمال خود میبینیم، نگه میداریم و گناه نمی کنیم...

کسی که به یاد خداست...گناه نمیکنه...دلش نمیاد اصلاً...مکروهم چه بسا انجام نده...خدا رو حاضر میبینه دیگه! این تجربه شده!

برای بالا رفتن خشیت و ترس از خدا باید عظمتش رو تاجایی که میتونیم درک کنیم...اگر حواست بود که او میبینه و گناه کردی یعنی اینکه عظمت خدا رو درک نکردی دیگه! براش اهمیت قائل نیستی...

من اگه بدونم میخوام برم دانشگاه کیفمو بر میدارم...

اگه بدونم میخوام برم سر کار سر رسید و کتمو بر میدارم...

اگه بدونم میخوام برم خرید، پول تو جیبم میذارم...

اگه بدونم میخوام برم ورزش با کفش اسپورت و لباس میرم...

آیا ما هیچ کدوم یه بار به فکر مرگمون نیفتادیم؟ آیا یه بار پامون به قبرستون باز نشده؟ نباید خودمونو آماده کنیم برا اونجا؟

من تعجبم از کسانی که میان این مطالبو میخونن و باز آرامش ندارند...باز سر کسی داد میزنند...باز حقی ضایع میکنند...باز نگاه بیهوده میکنند و حرف بیجا میزنند...

هی نگو سخته! برای کسی که از اول حرف الکی نزده...الان چرت و پرت نگفتن آسونه...برای کسی که عادت به نگاه بد نداشته، الان حفظ نگاه آسونه! اشکال ازینجاست که خودتو به یه چیز بدی عادت دادی...هی میای ترکش کنی میبینی سخته! خب درسته اما اولش اینجوره! همه چیز با تکرار آسون میشه! خیالت راحت! حتی اگر کار خارق العاده باشه!