از امشب به بعد انشالله اگر زنده باشم...
از روزهایی که سپری میکنم در این دنیا و از رنجی که می بریم می نویسم...
پست هایی به نام درد دل نیز به پستهای دیگر اضافه میشن!
دعا بفرمایید
میدانم که میدانی...
میدانی که میدانم...
میبینم که میبینی...
میبینی که میبینم...
***
ابتدا لازم میدونم به عنوان یه جوون، اجازه بخوام از امامـــم مهدی آل محمد (عج)
که درد ِ دل هامو به جای باز کردن سفره دل برای هر کس و ناکس، اینجا بنویسم...
چون میدونم اینجا اولاً خیلی بازدیدکننده نداره...
***
ثانیاً چهارتایی هم که داره، آدم با جنبه ای هستن و خیانت در حقم نمی کنن...
ثالثاً در دل من مسائل خاصّی نیست که گفتنش نهی شده باشه...
رابعاً آنچه نباید گفت رو احدی چه بسا نفهمیده از من...
***
بگذریم.درد ِ دل شامل رنجهاییست که در غیبت کسانی رخ می دهد
کسانی که دوستـشـان دارم، اما شاید لایق همراهیشان نبودم
خدا این امیدو ازما نگیره، تا "کن فیکون" هم دیدم بشه
***
خــدا رو چه دیدی شاید یه روزی حضـورشونو حـس کردم
به هرحال، میگیم الهی رضاً برضاک،هرچی خودت بخوای
***
میدونید چیه؟ چند وقتیه حس خوبی بهم دست داده...
خدا بهم یاد داده سختی هایی که پیش میادو به فال نیک بگیرم
این "به فال نیک گرفتن" خیلی چیز خوبیه...
قبلا ها "مسنّی الضّر" برام میشد...
در خودم ناله میکردم...
درد میکشیدم...
خلاصه
سخت میگذشت به یه جوون بی رفیق
چون رفیقمیم ندارم که بشه اونجور باهاش درد دل کرد
اما الحمدلله این روزها...خدا بهم یاد داد که با همین سختی هاس که
به خیلی از موفقیت ها تو زندگیم رسیدم...
یادم میاد که اگر واقعاً تهجد نمیکردم تواین سالای دانشگاه (برای درس خوندن)
الان موفق نبودم...
مِن بعد سختی هارو هم دوست دارم...
به خودم میگم: "تحمل کن...آدم میشی عوضش..."
D:
پیشنهاد میکنم شما هم به فال نیک بگیرید...
به قول مرحوم آقای دولابی:
" بگو حالا درست میشه...ایشالله حل میشه..."
***
سروش:
آن دنیا باطن این سختی هارو خواهی دید!
منم دعا کنید دوستان
به قول یکی "التماس دعای بینش"
