امانت دار نیستیم...عذر میخوام خیلیامون نمک نشناسیم...
گوش رو او داده...چشم رو او داده...نیرو و قوت رو او داده...حنجره...دهان...بینی رو او داده باز میبینید باهاشون چه میکنیم؟
نه تنها تشکر نمی کنیم بلکه با همون گوش نافرمانیشو میکنیم با همون چشم گناه میکنیم...یا همون حنجره سر کسی داد میزنیم ، سیگار میکشیم دودشو میکنیم تو حلق مردم...با همون دهن ناسزا میگیم....البته دور از جون شما ...ولی اینها خیلی زیادن تو جامعه..خیلی....
باباجان لااقل شکر نمیکنی...نمک نشناسی هم نکن...گاهی اصلاً حواسمون نیست اینارو از کجا آوردیم...اینقدر عادت میکنیم به داشتنشون که خیال میکنیم برای خود خودمونه!...
کاش یه ذره به این آیات فروانی که تو قرآن اومده توجه میردیم...افلا تعقلون، افلا یتدبرون...یتذکردون...یتفکرون...
دنیــــــــــا، اگر خوب دقت بکنی میبینی یه قانونی داره و اونهم ناپایداری و عدم ثباته...یعنی امکان نداره چیزی برای شما بمونه...مال و بنون و علم و...همه میان یه روز تو دستت فردا روزی از دستت میره... دنیا قطاریه که مسافرای خودشو هرجا بخواد پیاده میکنه...مقصد رو شما مشخص نمیکنی!... به قول شاعر "زین کاروانسرای بسی کاروان گدشت/ ناچـــــار کاروان شما نیز بگذرد..."
بام تهران یه قسمتی از منطقه ولنجک و ابتدای تله کابین توچاله...خوبه هر کس تهرانیه بره اینجا یه ساعتی بشینه (ساکنان شهرای دیگه تو مناطق مشابه شهرشون) و خطبه 52 نهج البلاغه رو بخونن...و اندکی تفکر کنند!
"بدانید ، که دنیا پیوند بریده است و روى
در رفتن دارد و بانگ وداع برداشته و خوشی هایش جامه دگر کرده اند . آرى ، دنیا پشت
کرده و شتابان مى رود و ساکنان خود را به سوى فنا مى راند و همسایگان خود را به
دیار مرگ مى کشاند . شهد آن به شرنگ بدل شده و زلال آن تیره گردیده"...
پس نگاه کن و بیندیش چیست و کیست که تو را از یاد خالقت و پرورش دهنده ات ، غافل میکند...و چیست آنچه تورا متذکر می شود!
و مسیر را انتخاب کن!
التماس دعا
بخش اول متنتونو که خوندم یاد این حکمت شریف افتادم که:
کمترین حق خدا بر عهده ی شما اینکه از نعمت های الهی در گناهان یاری نگیرید!
«حکمت330»
ممنونم از مطلب خوبتون
در پناه حق...