تمام حرفهای امروز من...
زیباتر و فصیحتر نتوانستم بگویم...
عاشقان خدا...تا آخرش را بخوانید...
وَکُلَّ إِنسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَآئِرَهُ فِی عُنُقِهِ
وَنُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ کِتَابًا یَلْقَاهُ مَنشُورًا ﴿۱۳﴾
و کارنامه هر انسانى را به گردن او بسته ایم و روز
قیامت براى او نامه اى که آن را گشاده مى بیند بیرون مى آوریم
اقْرَأْ کَتَابَکَ کَفَى بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ
حَسِیبًا ﴿۱۴﴾
نامه (اعمال)ات را بخوان کافى است که امروز خودت حسابرس
خود باشى
مَّنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا یَهْتَدی لِنَفْسِهِ
وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَلاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَمَا
کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولًا ﴿۱۵﴾
هر کس به راه آمده تنها به سود خود به راه آمده
و هر کس بیراهه رفته تنها به زیان خود بیراهه رفته است و هیچ بردارنده اى بار گناه
دیگرى را بر نمى دارد و ما تا پیامبرى برنینگیزیم به عذاب نمى پردازیم
وَإِذَا أَرَدْنَا أَن نُّهْلِکَ قَرْیَةً أَمَرْنَا
مُتْرَفِیهَا فَفَسَقُواْ فِیهَا فَحَقَّ عَلَیْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَاهَا تَدْمِیرًا
﴿۱۶﴾
و چون بخواهیم شهرى را هلاک کنیم خوشگذرانانش را
وا مى داریم تا در آن به انحراف [و فساد] بپردازند و در نتیجه عذاب بر آن [شهر] لازم
گردد پس آن را [یکسره] زیر و زبر کنیم
وَکَمْ أَهْلَکْنَا مِنَ الْقُرُونِ مِن بَعْدِ
نُوحٍ وَکَفَى بِرَبِّکَ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیرًَا بَصِیرًا ﴿۱۷﴾
و چه بسیار نسلها را که ما پس از نوح به هلاکت رساندیم
و پروردگار تو به گناهان بندگانش بس آگاه و بیناست
مَّن کَانَ یُرِیدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ
فِیهَا مَا نَشَاء لِمَن نُّرِیدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ یَصْلاهَا مَذْمُومًا
مَّدْحُورًا ﴿۱۸﴾
هر کس خواهان [دنیاى] زودگذر است به زودى هر که
را خواهیم [نصیبى] از آن مى دهیم آنگاه جهنم را که در آن خوار و رانده داخل خواهد شد
براى او مقرر مى داریم
وَمَنْ أَرَادَ الآخِرَةَ وَسَعَى لَهَا سَعْیَهَا
وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِکَ کَانَ سَعْیُهُم مَّشْکُورًا ﴿۱۹﴾
و هر کس خواهان آخرت است و نهایت کوشش را براى آن
بکند و مؤمن باشد آنانند که تلاش آنها مورد حق شناسى واقع خواهد شد
کُلاًّ نُّمِدُّ هَؤُلاء وَهَؤُلاء مِنْ عَطَاء
رَبِّکَ وَمَا کَانَ عَطَاء رَبِّکَ مَحْظُورًا ﴿۲۰﴾
هر دو [دسته] اینان و آنان را از عطاى پروردگارت
مدد مى بخشیم و عطاى پروردگارت [از کسى] منع نشده است
انظُرْ کَیْفَ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ
وَلَلآخِرَةُ أَکْبَرُ دَرَجَاتٍ وَأَکْبَرُ تَفْضِیلًا ﴿۲۱﴾
ببین چگونه بعضى از آنان را بر بعضى دیگر برترى
دادهایم و قطعا درجات آخرت و برترى آن بزرگتر و بیشتر است
لاَّ تَجْعَل مَعَ اللّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَقْعُدَ
مَذْمُومًا مَّخْذُولًا ﴿۲۲﴾
معبود دیگرى با خدا قرار مده تا نکوهیده و وامانده
بنشینى
وَقَضَى رَبُّکَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِیَّاهُ
وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِندَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ
کِلاَهُمَا فَلاَ تَقُل لَّهُمَآ أُفٍّ وَلاَ تَنْهَرْهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلًا
کَرِیمًا ﴿۲۳﴾
و پروردگار تو مقرر کرد که جز او را مپرستید و به
پدر و مادر [خود] احسان کنید اگر یکى از آن دو یا هر دو در کنار تو به سالخوردگى رسیدند
به آنها [حتى] اوف مگو و به آنان پرخاش مکن و با آنها سخنى شایسته بگوى
وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ
وَقُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا کَمَا رَبَّیَانِی صَغِیرًا ﴿۲۴﴾
و از سر مهربانى بال فروتنى بر آنان بگستر و بگو
پروردگارا آن دو را رحمت کن چنانکه مرا در خردى پروردند
رَّبُّکُمْ أَعْلَمُ بِمَا فِی نُفُوسِکُمْ إِن
تَکُونُواْ صَالِحِینَ فَإِنَّهُ کَانَ لِلأَوَّابِینَ غَفُورًا ﴿۲۵﴾
پروردگار شما به آنچه در دلهاى خود دارید آگاهتر
است اگر شایسته باشید قطعا او آمرزنده توبه کنندگان است
وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْکِینَ وَابْنَ
السَّبِیلِ وَلاَ تُبَذِّرْ تَبْذِیرًا ﴿۲۶﴾
و حق خویشاوند را به او بده و مستمند و در راهمانده
را [دستگیرى کن] و ولخرجى و اسراف مکن
إِنَّ الْمُبَذِّرِینَ کَانُواْ إِخْوَانَ الشَّیَاطِینِ
وَکَانَ الشَّیْطَانُ لِرَبِّهِ کَفُورًا ﴿۲۷﴾
چرا که اسرافکاران برادران شیطان هایند و شیطان همواره
نسبت به پروردگارش ناسپاس بوده است
وَإِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغَاء رَحْمَةٍ
مِّن رَّبِّکَ تَرْجُوهَا فَقُل لَّهُمْ قَوْلًا مَّیْسُورًا ﴿۲۸﴾
و اگر به امید رحمتى که از پروردگارت جویاى آنى
از ایشان روى مى گردانى پس با آنان سخنى نرم بگوى
وَلاَ تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِکَ
وَلاَ تَبْسُطْهَا کُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَّحْسُورًا ﴿۲۹﴾
و دستت را به گردنت زنجیر مکن و بسیار [هم] گشاده دستى
منما تا ملامت شده و حسرت زده بر جاى مانى
إِنَّ رَبَّکَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن یَشَاءُ
وَیَقْدِرُ إِنَّهُ کَانَ بِعِبَادِهِ خَبِیرًا بَصِیرًا ﴿۳۰﴾
بى گمان پروردگار تو براى هر که بخواهد روزى را
گشاده یا تنگ مى گرداند در حقیقت او به [حال] بندگانش آگاه بیناست
