سلام...
تزکیه یا پاکی روح مراحلی داره که در ارتباط با "ترک گناه" است!
تزکیه از جمله لزومات زندگی بشر برای پیمودن مسیر بندگی و همچنین از وظایف پیامبران الهیه! همونطور که تو قرآن هم بارها اشاره شده، برای مثال سوره جمعه آیه 2:
هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِّنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِن کَانُوا مِن قَبْلُ لَفِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ
اوست آن کس که در میان بىسوادان فرستادهاى از خودشان برانگیخت تا آیات او را بر آنان بخواند و پاکشان گرداند و کتاب و حکمت بدیشان بیاموزد و [آنان] قطعا پیش از آن در گمراهى آشکارى بودند.
تزکیه نفس مراحلی داره که در ارتباط با "ترک گناه" است...
خداوند روح پاک به ما عطا کرد ولی ما با نافرمانی ناپاکش کردیم!
وقتی میخوایم گناهو ترک کنیم، یعنی اراده میکنیم...اولش خب سخته چون واقعاً ما دلمون میخواد یا هوس میکنیم هی گناه کنیم، ولی جلو خودمونو میگیریم! این سختی زمان زیادی طول نمیکشه تا بجایی میرسه که کم کم میبینیم گناه نکردن آسون شده برامون...دیگه به قول معروف "عادت نداریم" به اون گناه...اما اینجا آخر راه نیست! در این مرحله "هم دلمون میخواد هم دلمون نمیخواد" گناه کنیم، علی ایّ حال وقتی یادمون میاد توبه کردیم سریع بی خیالش میشیم! آدم باید همین مسیر رو جلو بره تا بجایی برسه که ببینه نفس امّاره کم کم داره ناامید میشه از امر به معصیت و حتی دیگه گناه کردن سخت بشه...تا جایی که فکر گناه هم آدمو آزار بده نه قلقلک! امام رضا (ع) فرمودند: "همانظور که شما به فکرتان نمی آید که مردار یا فضولات یک حیوان را بخورید، به فکر ما (اهل بیت علیهم السلام) هم نمی آید که گناه کنیم..."
این میشه بخشی از "یطهرکم تطهیراً" که خداوند فرمود در قرآن! ولی برای ما نیز چنین چیزی غیر ممکن نیست!
آدم نمیتونه خودشو ایمن بدونه از گناه، تا جایی که به چنین حالاتی نرسیده! اگر هنوز فکر گناه قلقلکمون میده، پس باید جلوتر برویم! لازم نیست زور زیاد بزنیم، همین که کم محلی کنیم به نفس امّاره خود به خود به نتیجه میرسیم انشالله!
از این مرحله که بگذریم، به ظاهر حتماً میگید کار آسونتر میشه...ولی در اصل میشه گفت سخت ترم میشه! چراکه دیگه فکر گناه هم برای تو ممکنه معصیت بحساب بیاد و بعلاوه چون خدا بهمون نعمت "مصونیت از اشتباه" رو داده، به طبعش عبادات عمیقتر و خالصتری از ما میخواد! ولی بگذار در آخر یه بشارتی بدم تا اینکه هول ورمون نداره!
درسته که "اگر در غفلت باشیم، خودمونو از قافله عقب میبینیم و دلمون میخواد بالا بریم، و وقتیم رفتیم بالا بر ما سخت میگیرن یکمی"...اما خدا بیشتر از چیزی که بهمون داده ازمون تکلیف نمیخواد! فلذا گفتند:
گرچه وصالش نه به کوشش دهند
هر قدر ای دل که توانی بکوش!
پس برای تزکیه، سعی کنیم در همین جایگاه فعلی خود، خوب باشیم و بدی نکنیم!
***
آیه مرتبط که انشالله در موردش تفکر کنیم:
23 سوره جاثیه
أَفَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ
وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَن یَهْدِیهِ مِن بَعْدِ اللَّهِ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ ﴿۲۳﴾
پس آیا دیدى کسى را که هوس خویش را معبود خود قرار داده
و خدا او را دانسته گمراه گردانیده و بر گوش او و دلش مهر زده و بر دیدهاش پرده نهاده است
آیا پس از خدا چه کسى او را هدایت خواهد کرد آیا پند نمى گیرید؟
***
و خدا او را دانسته گمراه گردانیده و بر گوش او و دلش مهر زده و بر دیدهاش پرده نهاده است
آیا پس از خدا چه کسى او را هدایت خواهد کرد آیا پند نمى گیرید؟
***
سلام
خیلی قشنگ بود. تفکر برانگیز بود.
انشنیده بودم.
ممنون