خیلی فکر کردم رو این قضیه و مدتی ذهنمو مشغول کرد تا اینکه بعد از کلی بحث و تفکر و...به نتایجی رسیدم...

1- آدمی اختیار دارد اما مستقل نیست!

2- انسان در ذات وابسته به خداست ولی در ابعاد دیگر میتواند جدا باشد!

حتی اگر تصمیمی را بگیریم که خدا راضی نباشد، بازهم او جلو مارا نمیگیرد....کما که چـقـــــــــــدر در طول تاریخ این انبیا و اولیای الهی رو دشمنان کشتند! ممکن است خدای ناکرده من در ایران نشسته باشم اما برای خارجی ها جاسوسی کنم....در همین حال که جاسوسی میکنم بازهم شناسنامه ام ایرانی است و در درون ایران هم زندگی میکنم...انسان رها نشده، بدین معنا که مستقل نیست جوری که خودش با قدرتی که از خودش دارد تصمیم بگیرد ولی انتخابگر هم آفریده شده است هم او که خلقش کرد، بهش قدرت داد تا تصمیم بگیرد اما در گزینش راه خوب یا بد، این قدرت را به او داد که هم راه بد و هم راه خوب، هر کدام را بخواهد انتخاب کند و به طبع آن نتایج آن کارش را در تمــــــام عالم اثر داد. و جهان شد یک مجموعه ای از موثِرات انسان! یعنی مجموعه ای که دائماً در حال تاثیر پذیرفتن از اعمال ما و رخدادهای طبیعی است!

وگرنه در ذات احدی نمیتواند جدا باشد چون وجودش در ذات الهی گره خورده!