پرسیدند: چطور می شود در عمل، خوبی ها و حسنات خود را واقعاً از خدا بدانیم و مغرور نشویم؟
عرض کرد: یک نسخه ای میدهم باید اینقدر تمرین کنی تا برایت طبیعی شود!
وقتی خوبی از خودت میبینی یا کسی تو را به خاطر یک هنرت ستایش می کند، این عبارت را سریع در ذهن بیاور: " باریکلّا به خدا، چه قدرتا و هنر هایی به بنده هاش داده..."...
بدین معنی که در ستایش ها اینجور برای خود قضاوت کن...به جای "آفرین به خودم" بگو " آفرین به خدا (که این حسن رو به بنده هاش داده...کارش درسته)"...جای "خودم" را در این جمله به "خدا" بده! ...
مَّا أَصَابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللّهِ وَمَا أَصَابَکَ مِن سَیِّئَةٍ فَمِن نَّفْسِکَ!
نساء 79
خیلی استفاده کردم ممنون