خداوند متعال فرمود:

"اَنَا عِندَ المُنکسرهِ قُلوبُهُم"...

کسی که دلش شکست، حالتی مثل اضطرار پیدا می کند، اضطرار یعنی اینکه نگاه کنی ببینی هیـــچ راهی نداری، بیچاره شده ای! خداوند متعال می فرماید اگر دلت شکست، واقعاً از عمق وجود حس کردی هیچ پناهگاهی نداری، من در کنار تو هستم...انسان وامانده وقتی میبیند وسط طوفان مشکلات گیر کرده، تازه میبیند که چقـــــدر تنهاست! به قولی تازه از خواب بیدار می شود! اینجا دیگر عمیقاً حس می کند "لا اله الّا الله"...اینجا می فهمد راه فراری ندارد و حالا دیگر امیدش فقط بخداست!!!!

ایراد ما اینجاست که اکثر وقتها در دنیا خیال میکنیم غیر از او چاره ای داریم...خیال می کنیم این اسباب دنیوی...این افراد کسی به خودی خود میتواند دست ما را بگیرد، یا کمکی کند...خیال می کنیم تا فردا و ماه دیگر و سال آینده و...حتماً قرار است زنده باشیم..خیال باطل است...

حالا چرا دائماً این خیالات را داریم؟ چون ذکر نمی گوییم...یاد خدا نمی کنیم....وقتی مثلاً در خیابان راه می رویم، به فکر زمین و زمان هستیم الّا آن کس که باید باشیم! از علمای مشهور هم عصر ما کسی بوده که روزی 7000 بار سوره توحید را میخوانده...

کسی که به یاد خداست، غفلت نمی کند، تغافل ندارد...

کم یاد خدا می کنیم! :(

جز تو ام نیست نظر جانب دیگر، چه شود

گر کنی سوی من از مِهر نگاهی گاهی؟