الــــهــی نگـــاهــی

یادم می آید حدود یک سال پیش پستی نوشتم در مورد خودم...همانجا جمله ای با این مضمون گفتم:

"آنکس که فکر کرد مرا کامل شناخته است، در اشتباه است"

البته منظورم غیر معصوم و برخی اولیـــاء الله بودند...

چند ماهی ست اتفاقی برای من افتاده که باعث شده دوستانم رفتار های گاهاً بسیـــار ضدّ و نقیضی از من ببینند و متأسفانه برخی دوستانم را از دست بدهم...چون در مجموع مربوط به "نفس" خودم بوده حرفی نزده بودم...اما امروز که شرایط کمی آرامتر شده میخواهم چیزی بنویسم که آن دوستان آگاه باشند...

وقتی کسی دنبال خودش بگردد، البته نه در آینه...بلکه در فضایی که از خود بیرون آمده باشد، کم کم به جایی میرسد که گاهی یک نفر را دقیقاً شبیه به خودش میبیند، به او همزاد می گویند...همزاد متأسفانه اولش همراه انسان نمی آید...اولش زیاد آزار می دهد، تو میخواهی ثواب کنی، نمی خواهد بگذارد....خلاصه جلو دارت می شود اول...تا جایی که دیگر چاره ای جز همراهیت نمی بیند...

چند ماهی ست فکر میکنم درگیریم با هم...کشتی میگیریم :)...هر چه میکنم باز میرود و خرابم میکند...پست ها را غالباً خودم میگذارم یا اگر او بگذارد من ِ حقیقی ام می آید معمولاً پاک میکند....میرود نظر ضد و نقیض به دوستان می دهد...دوستان گاهاً شاکی می شوند...نه می شود گفت "من" نبودم...نه می شود گفت : "من بودم"...

قبول دارم که مشکل من است... اما از دوستانی که از حقیر رنجیده اند میخواهم که درک کنند...و دعایم کنند...انشا الله درست می شود...افسارش را میگیرم روزی که هر کار "منِ ِ حقیقی ام" گفت بکند!