بسم الله الرّحمن الرّحیم
در بحث شناخت نفس به جایی رسیدیم که تفاوت توجه به خود را با اومانیسم، با خودخواهی، با غرور و کبر و عجب بررسی کردیم!
امروز نکته ای را یادآور می شویم که انشاالله مفید واقع شود. خداوند در آیه 24 سوره بقره فرمود: "وَعَلَّمَ آدَمَ الأَسْمَاء کُلَّهَا..." این آیه را مفسرین اینجور نیز معنی میکنند که به آدم همــــــه اشیاء و هرچه بود را یاد دادیم. یعنی هــــــر چه بود تمام اسماء را تمام اشیاء را، آسمانها را زمین را همه موجودات نظام هستی به آدم تعلیم داده شد. حال اینکه اگر کسی خودش را شناخت این حقایق تعبیه شده در ذات او نیز برایش روشن می شود!(من عرف نفس فقد عرف الاشیــاء کلّها) و در منطق میگن عکس نقیض این عبارت این می شود که هرکس خودش را نشناخته پس هیچ چیز را درست نشناخته است!
همه یار است و نیست غیر از یار
واحدی جلوه کرد و شد بسیار
باید این پله های خودشناسی را یکی یکی بالا برویم تا بفهمیم حقیقت هستی چیست تا به شناخت ربّ نائل شویم! در هر کار خیری تعجیل کنیم که شیطان مارا منصرف نکند اما یادمان باشد در خودسازی عجله نکنیم، این درخت وجودی را که میخواهیم بسازیم اصلها ثابت و فرعها فی السّماء هست، منظور اینکه باید باید اول خـــوب ریشه را محکم کنید!
این خیلی اصل مهمی است!!! اگر درخت وجودی ات را همینطور بدون ریشه و اساس بالا بری و قد بکشه، یه دفعه میبینی یک باد تندی آمد و افتاد و دیگرم پا نمیشه! خیلی ها مفسّر قرآن بودند، خیلی ها قاری قرآن بودند، خیلی ها انقلابی بودند اولش، اما چون ریشه ی آنها محکم نبود، چون پایه توحیدی قوی نداشتند، در طوفان زندگی همه دین و قرآن و انقلابشان را بوسیدند و برای همیشه کنار گذاشتند!
اما اگر کسی صبر و حوصله به خرج داد و با دقّت مسیر را آمد، اگر کسی دائماً سوالهایی که برایش پیش آمد را رفت از اهلش پرسید و نادانسته دست به تصمیم نزد، این امید موفقیتش بسیار بالاست انشا الله!
التماس دعا
------
احسنت .