الــــهــی نگـــاهــی

انشالله خدا قسمت کنه مدینه که آدم میره، یک دور سیاحتی زیارتی در تمام شهر با کاروان میزنیم که بهش میگه "زیارت دوره مدینة النّبی".

یکی از مناطقی که در زیارة دوره مدینه بازدید میکنیم، منطقه بئار یا ابیار علی (ع) هست. ابیار جمع بئر هست در عربی به معنای چاه ها، یعنی چاه های حضرت علی (ع). منطقه ای با سنگ های سیاه رنگ در اطراف شهر پیامبر صلی الله علیه و آله است. همانجایی که مولای ما چاه حفر می کردند و نخلستان ایجاد و وقف اسلام می کردند! که متأسفانه آن دولت خائن به حق اهل بیت پیامبر (ص)، هیچ اقدامی در رسیدگی به این محل میتوان گفت نکرده، و به یک جای دور افتاده و فقیر به لحاظ زیست محیطی تبدیل شده است. سرزمین وسیعی را میبینیم در اطرافش تا "مسجد شجره" که نخلستانهایی هنوز هم زنده و بیدار هستند و از دست مایه علی علیه السّلام سیراب می شوند.

فردا، 15 اسفند، روز درختکاری است. چند سایت خبر که رفتم، تیتر اول آنها این چنین بود: "آقای....یک اصله نهال غرس کردند..." با کلـــّی فیلمبرداری و عکس و با همراهی افراد و....

دلم برای غربت مولا سوخت. نزدیک ترین شخص به لحاظ روحی به پیامبر صلوات الله علیه در شهر مدینه، چندین حلقه چاه حفر میکند، و نخلستان های بزرگ را با آن آبیاری می کند، بعد از 1400 سال هنوز مردم و درختان را سیراب میکند، تازه به کاروان شیعیان خیلی اجازه بازدید از محل را نمی دهند، تا اینکه احتمالاً یادی از مولا نکنند و خدماتش به اسلام و مسلمین را فراموش کنند....

ما هم مملکت اسلامی داریم، یک نفر در صدر حکومت نهالی می کارد و  ما آن را در بوق و کرنا می کنیم...یک نفر دیگر به دیدار پدر و مادرش میرود که یک امر واجب شرعی است، خبرش را و عکسش را تیتر روزنامه و تلویزیون میکینم!

خداوند مارا و امت اسلام را به هدایت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشّریف حیات ببخشد! انشاالله