الــــهــی نگـــاهــی

جنگ که تمام شد، هنوز مردم ما متحد بودند، ماجرای اختلافات از آنجایی شروع شد، که امام از دنیا رفتند، با اینکه ولی فقیه هم انتخاب شده بود، ولی سیاسیون آنقدر که در زمان امام آبرو داری می کردند، در زمان امام خامنه ای نکردند. (وقتی تاریخ میخوانیم، گاهی یاد زمان پیامبر (ص) می افتم...وقتی ایشان رحلت کردند، با اینکه گفته بودند "علی (ع)" وصی من و خلیفه بعد از من است و ایشان را تعیین کرده بودند ولی باز سیاسیون به اختلاف دامن زدند...) بگذریم...دو دوره ریاست جمهوری و هرکدام هشت سال، جبهه اصلاحات روی کار بودند، شاید در زمان آقای هاشمی نه ولی در زمان آقای خاتمی، (و علی الخصوص دوره دوم) خیلی ها از حقوقشان محروم شدند، معلوم شد که این دولت به یکی بها می دهد و به یکی نمی دهد! تا اینکه سال 84 جبهه اصولگرایی، که واقعاً از این هشت سال خسته بود، یک نماینده ای به ملت معرفی کرد به نام "محمود احمدی نژاد"، "مردی از جنس مردم"...هرچند برای خیلی ها ناشناخته بود، لکن تصاویر "نزدیکی اش با مردم" در تمام کشور پخش می شد. مردم رای دادند خوب هم دادند، و دور دست اصولگرایان افتاد، 3 سال تقریباً ملت نفس راحتی کشیدند، تا اینکه باز در سال آخر اختلافات بیشتر شد، اصلاح طلبان سر بلند کردند و اصولگرایان هم جلو آنان سینه سپر کردند و ایستادند، به هر شکلی بود، صحیح و غلطش را نمی دانم، دولت اصولگرا با رای بالایی هنوز، ماندنی شد. اما از سال بعد کم کم پوسته کار عوض شد و به دلیل برخی سیاست ها، تحریم های مداوم آمریکا که فشار اقتصادی را بالا برد، و...کم کم موج نارضایتی، در بین عموم مردم رسوخ کرد، سال 90 تا 92، مردم سالهای خوبی را از لحاظ اقتصادی تجربه نکردند،برعکس یک عده ای در 4 سال دوم، تمام ماهی های حوض دولت اصولگرا را گرفتند و سال 92 که رسید، باز مردم، خسته بودند...

دیگر هر چه "آقای سعید جلیلی" با پراید آمد و رفت (با کمال احترامی که برای ایشان قائلم و مرد مسلمانی است)، مردم توجه نکردند، هرچه سایر نماینده های اصولگرا، وعده دادند، مردم چشم هایشان را بستند، شخصی به نام "حسن روحانی" که منتصب به اصلاح طلبی بود، نیز در بین نامزد های انتخابات بود، که توانست، "با بیان خود" مردم را جذب کند، و متاسفانه یا خوشبختانه نتایج، بطور کاملاً واضح نشان داد، مردم دنبال چه بودند....

اما این پایان ماجرا نبود، مجلس نمایندگان همچنان تحت کنترل اکثری جبهه اصولگرا و جریان منتصب به آن به نام "جبهه پایداری" بود...گروهی که امروز تمام تلاش خود را در جهت "مخدوش کردن چهره دولت" در نزد مردم می کند، یعنی "تمـــــــام تلاش خود" را اگر بگویم، شاید دروغ نگفته باشم...امروز به هـــــــر طریقی، چه اسمش را "انتقاد" بگذارند، یا "تفرقه افکنی" یا "سنگ اندازی"، سعی می کنند، نشان دهند: "دولت فاسد است"، "دولت دروغگوست"، "دولت ناکارآمد است"....و...

نمی دانم، نمی گویم این چیزهایی که می گویند، نیست، مطمئناً دولت اشتباه زیاد دارد، لکن نکته ای که این وسط خیلی خیلی باید بهش توجه داشت این است:

"چرا آقایان که امروز منتقد شده اند (به اصطلاح)، 8 سال ساکت بودند یا کم حرف میزدند؟؟؟" چرا امروز غیرت ولایی شان گل کرده است؟ چرا امروز به فکر اصلاح مملکت افتاده اند؟؟؟؟ آیا دارند به دولت کمک می کنند یا دارند از آن و از مردم انتقام "رأی نیاوردن حزبشان" را می گیرند؟

جوابش ساده است: "موقعیت خود را در خطر دیده اند!!!!"

بعضی جوان ها هم، خیلی ساده، باور می کنند، درگیر این ماجرای دو جبهه می شوند، خیال میکنند، "تازه اسلام در خطر افتاده!!!!"

***

در این میان کسی که مظلوم واقع شد، مقام معظم رهبری هستند، که متاسفانه خیلی به حرفهایشان توجه نمی کنند، علیرغم اینکه "اظهار اطاعت و پیروی" می کنند! آن دو گروه مذکور هم دائم در حال کل کل هستند، هرچند هستند کسانی که هنوز وفادار مانده اند، لکن اکثر بحث و جدل این روزها، مربوط به درگیری های بین این دو حزب است....

***

همه اینها را گفتم، که این را اقرار کنم: خداوند وقتی آدم و همسرش را به روی زمین فرستاد، با او سخنی گفت که باید تا ابد از آن درس گرفت:

قالَ اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَکُمْ فِی الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى حینٍ (24)

فرمود: «(از مقام خویش،) فرود آیید، در حالى که بعضى از شما نسبت به بعض دیگر، دشمن خواهید بود. و براى شما در زمین، تا زمان معیّنى محل اقامت و وسیله بهره بردارى خواهد بود.»

قالَ فیها تَحْیَوْنَ وَ فیها تَمُوتُونَ وَ مِنْها تُخْرَجُونَ (25)

فرمود: «در آن[ = زمین ]زنده مى شوید; و در آن مى میرید; و (در رستاخیز) شما را از آن بیرون مى آورند.»

دنیا برای یک عده ای محل بازی است! چرا؟ چون خوی بچگانه دارند...و برای عده ای محل زندگی است! چرا؟ چون زیباییهایش را دائمی میبینند! و برای عده ای یک معبر است! چرا؟ چون معتقدند "اینجا جای ماندن نیست"!

حقیر گروه سوم را میپسندم...تا جان در بدن دارم،اگر توفیقی باشد، همین نظر را خواهم داشت، سعی میکنم "زیادی" درگیر این بازی ها نشوم، هرچند معتقدم، نباید بچه را آزاد گذاشت، هر بازی که دلش خواست بکند ;-)