وبلاگ ها را، سایت ها را روزانه میگردم...دوستان و غیر دوستان مطالب زیادی با طیف وسیعی از موضوعات بیان میکنند، صدها نظر گاهاً رد و بدل می شود...از خانه بیرون میروم، هزاران انسان را میبینم که دنبالان هزاران هدف و مقصد روزانه و شبانه در حرکتند...اما حقیقتاً هرچه فکر میکنم هردفعه شاید بیشتر به "انــّـا لله و انــّـا الیه راجعون" پی می برم...بخدا که هرکجا را گشتم، کسی را ندیدم، بحثی مهمی را ندیدم، که بالجبر و بالاختیار آخرش به "خدا" و به "مسائل دینی و اعتقادی" ختم نشود...هرچه کنیم، باز همین است، خوشا بحال کسی که اگر می نویسد، برای خداست، اگر میدود، دنبال خداست و نگاهش به سوی خداست...

تا نگاه ما خدایی نشود، زندگی را درک نمی کنیم: مرحوم علامه محمد تقی جعفری رحمة الله عرض می فرمودند: من مورچه ها را میبینم، روزها ساعتها نگاهشان میکنم، بهشان غذا میدهم، میبینم چطور با اینکه در تابستان اینقدر هوا خوب است، بازهم دنبال دلخوشی خودشان نیستند، بازهم آذوقه زمستانشان را جمع میکنند،...باز هم نگاهشان به آن آینده است...یکی میگفت، حاج آقا ما که چه بسا داریم راه میریم اصلاً نمیفهمیم چنتا مورچه زیر پامون له شدن...

نگاهمان به کدامین سو است؟...والله تالله و بالله که نگاهی زیباتر و آرامش بخش تر از این دیدگاه لطیف خدا محور در عالم ندیدم...

اَللّهُمَّ لا تَکِلْنی اِلی نَفْسی طَرْفَهَ عَینٍ اَبَداً