الــــهــی نگـــاهــی

با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات از شما دوستان...

روزهایی را گذراندیم که دیگر در زندگیمان نمی آیند، کسی چه میداند؟ شاید این آخرین باری بود در زندگیمان شب شهادت مولا و یا شبهای قدر را تجربه می کردیم...حرف برای گفتن زیاد بود، آنقـــــدر زیاد که از حوصله بیان و نوشتن خارج است...

از علی علیه السّلام هرچه بگویم کم است، همان بس که یک ضربه شمشیرش در جنگ خندق از عبادت جمیع جن و انس ولو در بین اینها اولیاء الله هستند، برتر است...همان بس که پیامبر صلی الله علیه و آله، محبوبترین عبد خدا، نام او را بی وضو نمی برد...همان بس که شوهر فاطمه سلام الله علیها و پدر حسنین است!

از بزرگی شب قدر هم هرچه بگویم کم است...همان بس که باید قطع به یقین اعتراف کرد، هــــــــرچه تا سال آینده بر ما میگذرد، در پرونده اعمال ما در این شب ثبت شد، زیر آن را امام زمان عجّل الله تعالی فرجه امضاء کردند و دیگر هر چه باید بشود، نوشته شد...

از اوضاع جهان اسلام و مسئله فلسطین و عراق هم، که گمانه زنی ها برای ظهور فرج را زیاد کرده است، شاید شما باخبرترید از حقیر...آسمان بر این دجالان اسرائیلی و وهّابی سنگ ببارد، و آنها را با خاک یکسان کند...والله اگر دستور ولیمان باشد، دستور اماممان باشد، واسطه الهی احقاق این دعا می شویم!

خدا را شاکرم، اگر چه برادرانمان به فیض شهادت نائل می آیند، لکن اضطرار عباد الله برای ظهور منجی عالم بشریت هرلحظه بیشتر می شود...قیام منجی هر لحظه بیشتر انتظار می رود...

"ذلِکَ بِأَنَّ اللّهَ لَمْ یَکُ مُغَیِّرًا نِّعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَی قَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنفُسِهِمْ وَأَنَّ اللّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ"(انفال-53)