با سلام و عرض تسلیت به مناسبت ایام شهادت بی بی فاطمه زهرا سلام الله علیها

خواننده ای درخواست کرده بودند که در مورد عبادت و عبودیت مطلبی بنویسم، هرچند ابعاد این سوال را مشخص نکردند لکن حقیر اینگونه اجابت می کنم...

خب از تفاوت بین این دو مفهوم همین بس که بدانیم، عبادت به معنای کرنش و تعظیم و ستایش است و عبودیت به معنای بندگی و بردگی...سرسپردگی و اطاعت خالصانه

انسان می تواند عبادت و عبودیت غیر خدا را بکند، همانطور که در قرآن داریم: وَ یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لَمْ یُنَزِّلْ بِهِ سُلْطاناً....وَ یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا یَضُرُّهُمْ وَ لا یَنْفَعُهُمْ...

عابد بودن با عبد شدن فاصله اش زمین تا آسمان است! حالا چرا می گویم زمین تا آسمان؟؟؟ همانطور که شیطان 6000 سال عبادت خدا کرد و عبد نشد..تکبر ورزید و سجده به آدم نکرد! از آسمان ها به زمین سقوط کرد...چه بسا عابدی که تا پایان عمر بنده خدا نشود، طعم عبودیت را نچشد و زیر ولایت الله نرود!

عبدِ واقعی خود را نمی بیند اما عابد چه بسا ببیند...هرچند بنده حقیقی عبادت هم زیاد می کند، اما مسئله این است که عبادتش خالصاً لله است.

شما مثال زیر را که مرحوم علّامه طباطبائی قدّس‌ اللهُ نفسَه‌ مکرر نقل می کردند در نظر بگیرید:

فرض کنید در یک باغ بزرگ که میوه های فراوان دارد، باغبان میوه ای را بچیند و به صاحب باغ بدهد...باغبان چیزی از خودش ندارد...این کارها صرفاً برای کمال خود اوست...حالا برای اینکه عبادت و بندگی را در مثال باغبان بیابیم، حقیر نظرم این است که حفاظت از درختان و سعی در پرورش میوه مناسب، سم پاشی به موقع، امانت داری در باغبانی، و...ازین جمله کارها را می توان با بندگی صحیح مقایسه کرد و اعطای میوه به صاحب باغ و تکریم او هم می تواند همانند عبادت باشد!

+ مطالب مرتبط را حتماً مطالعه بفرمائید: 1 - 2 - 3 -