اینکه عرض شد، عقل به بهشت میبرد و جهل به جهنّم، بدین جهت است که اگر دانشمندی...دانشجویی یا هر طلبه ای علم خودش را با موازین خدایی که در درون ماست و موازین شرعی که برگرفته از وحی نبوی است، منطبق نکند، این علم او را به سعادت نمی رساند...اشکال اینجاست که علم گاهی را برای دنیا خرج می کنیم و میخواهیم در کنارش دستورات اسلام را هم انجام دهیم...یعنی اسلام را می بریم در یک گوشه ای از زندگی، و آن را به نماز و روزه و عبادات خلاصه میکنیم...این راه غلط است!
آدم متدین باید از اول صبح که بیدار میشود تا آخر شب که می خوابد، هرجایی هست، بر طبق اسلام رفتار کند! اسلام به معنای عبادت و نماز و دعا و روزه و غیره و ذلک نیست! اسلام یعنی تسلیم خدا بودن...یعنی یک لحظه هم به ذهنت نرود که از او جدایی یا از عذابش در امان! یعنی اینکه همیشه بدانیم "یعلم خائنة الاعین وَمَا تُخْفِی الصُّدُورُ"، "والله مخرجٌ ما تکتمون"، "کلُ نفسٍ بما کَسَبَت رَهینة"، "لیسَ للانسانِ الّا ما سَعی" و...حقیقت است!
کسی که علمش را با دنیا می آمیزد، سود از دنیا شاید بگیرد اما از آخرت نه! اینکه علم بیآموزد که دائم با آن کاسبی کند که هنر نیست! پس کِی دست دیگران را بگیریم؟ اگر پاداشَت را در همین دنیا گرفتی، آخرت دیگر دنبال چه هستی؟
علم باید انسان را بنده ی خدا کند!
سود دنیا و آخرت رو میشه برد
سلام
خداقوت
ایام مبارک