یار مهربان

در مقام و ارزش زن سخن بس دراز است...

به نکته ای اشاره میکنم...

این حقیقت زندگی است....

هـــــــــر مردی که بخواهد پیشرفت قابل توجه کند در مسیر الهی،

باید یک زنی در کنارش باشد...

این یک اصل است ، قانون زندگی است!

چرا که در خلقت مرد و زن در کنار همند! محتاج همند!

مردهای بزرگ که در مسیر الهی و حقیقت گام برداشته اند و نامشان در تاریخ جاودان شده

بروید و تحقیق کنید و قریب 100 درصد اینها از دامان یک بانوی پاک و در کنار یه شیرزن

به آن توفیقات رسیده اند!

آمار بگیرید از مجرمان، ببینید چقدرشون در زندگیشون کمبود محبت و آرامش یک زن داشتند!

کسانی که در فضایی نفس میکشند که محبت و آرامش حقیقی زنان وجود دارد، موفق ترند! 

وجود یک زن مومنه و پاکدامن چه بسا بزرگترین نعمتی ست که می تواند در زندگی مردان باشد!

دست مادرانمان را ببوسیم...

قدر همسرانمان را بدانیم...

چه پروای سخن گفتن بود مشتاق خدمت را

حدیث آن گه کند بلبل که گل با بوستان آید

چه سود آب فرات آن گه که جانِ تشنه بیرون شد

چو مجنون بر کنار افتاد لیلی با میان آید

من ای گل دوست می‌دارم تو را کز بوی مشکینت

چنان مستم که گویی بوی یار مهربان آید

نسیم صبح را گفتم تو با او جانبی داری

کز آن جانب که او باشد صبا عنبرفشان آید...

موقع گناه ...

هنگامه گناه، دقیقاً زمانی ست که داری از خدا دور می شوی! دقیقاً همان زمانیست که "فراموش کار" شدی!

دقیقاً همان زمانی ست که حواست نیست یا اگر هست دستت بسته است!

یک گوشی طبی بگیر و بگذار و صدای قلب خودت را گوش بده!

ببین دارد میزند! دُپ... دُپ... دُپ....

اگر همان موقعِ گناه بخواهد بایستد، تو میتوانی جلو اش را بگیری؟

امام صادق (ع)

به نوبه خود شهادت ششمین آفتاب تابان آسمان امامت و ولایت ، امام صادق (ع) رو به تمامی شیعیان جهان تسلیت عرض میکنم.

خداوند متعال در سوره إسرا آیه 84 فرمود:

قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلَی شَاکِلَتِهِ فَرَبُّکُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَی سَبِیلاً

بگو هرکس براساس خلق و خوی خود عمل می کند.

پروردگارتان کسانی را که راهشان نیکوتر است، بهتر می شناسد.

امام صادق (ع) در خصوص اهمیت "نیت" اعمال ما فرمودند:

اهل جهنم از آن جهت در جهنم جاودان شدندکه نیت و قصدشان این بود که اگر در دنیا برای همیشه بودند همواره نافرمانی خدا را کنند و اهل بهشت از آن رو در آنجا جاودان شدند که قصد داشتند اگر در دنیا جاودان بودند، همیشه فرمان خدا را اطاعت کنند...و سپس این آیه بالا را تلاوت فرمودند و گفتند: "بگو هر کس طبق خلق و خوی عمل می کند یعنی طبق نیت خویش!"

من یشــــاء...

بسم الله الرّحمن الرّحیم...

دوست عزیزی از حقیر خواسته بودند در مورد "یهدی من یشــــاء" توضیح بدم...قرار شد این رو به صورت مطلب بیان کنم!

ببینید اگر دقت کرده باشیم در قرآن عبارت "من یشـــــــاء" صرفاً برای هدایت استفاده نشده بلکه برای مغفرت، روزی دادن، فرزند دادن و... هم به کار برده شده. و بعلاوه این عبارت در مورد مخلوقات "مختار" به کار برده شده! علی الظاهر معنی این میشه: "هرکه را بخواهد..." و غالباً شاید ضمیر سوم شخص مستتر رو به الله نسبت بدن. یعنی هرکه را خدا بخواهد...

بله خدا مالک است و قادر است و میتواند اینگونه باشد...اما دقت کنید از اصول دین ما "عدل" است! بدین معناکه خدا عادل است...در تصمیم گیری هایش و در پاداش و جزا...پس اولاً خدایی که با وصف عدالت حکم میکند، اینجور نیست که بگوید "بی حساب و کتاب" من هرکه را بخواهم هدایت میکنم! چرا که حکیم هم هست! ثانیاً هدایت مساله ای ست که برای انسان سرنوشت سازه و خود خداوند فرمود: "و من یهد الله فما له من مضلّ" هرکی رو خدا هدایت کرد دیگه گمراه کننده ای برای او نیست! و خداوند قرار نیست تصمیمی برای شخصی بگیرد بی آنکه او خودش قدمی برداشته باشد! این با عدل سازگار نیست! ما اعتقاد داریم "اراده مخلوق" مثل طناب بالا در اراده خالق گره خورده. یعنی مخلوق باید با استفاده از نیرویی که از خود الله داره قدمی برداره تا خدا نتیجه اختیارش و تصمیمش را بهش نشون بده و کار ثمر بده! اراده ما در اراده الهی گره خورده و ما باید یک قدم لااقل در مسیر هدایت برداریم تا خدا گامهای باقی ماندش رو بهمون کمک کنه...پس "من یشــــاء" ها رو بهتره اینجور در ذهن تعبیر کنیم: "هم او بخواهد و هم مخلوق!" 

همیشه یادتون باشه ما "مختار" آفریده نشدیم که کلّاً کس دیگری سرنوشتمونو رقم بزنه! اگر دقت کنید در تمـــــــــــام خوبی ها و بدی ها یک سابقه ای یا دستی داریم ما! اگر دیدید کسی گنج پیدا کرد و زندگیش ازینرو به اونرو شد، این یک امتحان الهیه و شاید اصلاً عذاب باشه چون طرف همش دنبال مادیات بوده و عشق به گنج و طلا داشته ، خدا هم داده که مشغول باشه به همین ظواهر و زینتها و بره پی علایقش! اگر شنیدید "ائمه اطهار (ع) در یک واقعه به کسی نظر کردند و زندگیش در مسیر هدایت قرار گرفت، در حالیکه قبل ازون خرابکار بود" این هم تا استعداد در شخص نباشه بهش نمیدن! ظرفشو آماده کرده که بهش عطا میشه! امثال مرحوم رجبعلی خیاط که با یک رخداد زندگیشون عوض میشه ، این هم به دلیل سابقه مقاومت ایشون درصراط مستقیم الهی و همچنین مقابله با نفس (که گامی بزرگ هست به سمت خدا) بوده!

خداوند متعال علاوه بر قدیر بودن عادل هم هست که به کسی بی آنکه لیاقت داشته باشه نبخشه! حکیم هم هست که به هر کسی به اندازه و بجا ببخشه! لطیف هم هست که بی منت و با دست و دل بازی ببخشه! خبیر هم هست که میدونه کی دنبال هدایته کی نیست!

ان شاء الله که مفید بوده باشه این نوشته!

اختیار و استقلال

سلام...

شاید یه زمانی با خودمون فکر کرده باشیم که اگر آدم همه چیزشو از خدا داره، حتی نیرو و انرژی لازم برای انجام کوچیکترین کارهارو خدا بهش میده، پس چطور میتونه اختیار داشته باشه و بعلاوه بابت "استفاده نادرست از اختیار" عذاب هم بشه؟ مگر آدم تو موقع انتخاب بر سر دوراهی ها جدای از خدا تصمیم میگیرد؟ یعنی سر دوراهی های زندگی خدا رهامون میکنه؟ (حتی اگر یه لحظه باشه)....

یا مسبب الاسباب

بعضی ها رو دیدید یکم اعتماد بنفسشون باعث شده زیادی به قدرتها و انرژی های درونی خودشون ایمان داشته باشند،؟ در حالیکه یک ذره هم از خودشون چیزی ندارن و اگر خدا نمیخواست اصلاً نیست می شدن؟

نمیگم ما قدرت و اختیار نداریم ولی حرفم اینه که دید باید درست باشه! باید آدم بدونه اگر به مقام بالایی رسید...لطف پروردگارش بوده و اگر به پرتگاهی افتاد خودش از رحمت حق دور شده...وگرنه جاذبه رحمانی خداوند همه مخلوقاتو به سمت خود میکشونه...دیگه خیـــــــــلی باید فراری باشیم و اسیر نفس که باز بریم خودمونو بندازیم تو چاه...دید باید درست باشه!

اگر مدرک دکترا دارم ...مهندسی یا مقام وزارت ....نباید با این لفظ بگم: دکتر شدم! مهندس شدم! وزیر شدم!...مردم رئیس جمهورم کردن...شاه دستور داد نخست وزیر شدم یا....اونی که خدا رو مسبب الاسباب میدونه همیشه از واژه ان شــــاء الله استفاده میکنه و بعلاوه هــــــــر خیری که بهش میرسه رو از خدا میدونه! و ابایی ندارد از استفاده این طرز بیان در هیچ کجا: خدا منو دکتر کرد...خدا توفیق داد وزیر بشیم...خواست خدا بود که رئیس جمهور شدم و....

مثالی بزنم:

یک مرد کشاورزی رو دیدم که یک بز داشت و هر روز افسار این بز رو میگرفت و همراه خودش میبرد سر زمین. نگاه کردم دیدم این بز انگار با افسارش خیلی ور میره، خودشو به اون میزنه...اصن جوری نگاش میکنه انگار علاقه زیادی به افسارش داره...پرسیدم که دلیل این علاقت چیه؟ اینکه یه افسار ساده بیشتر نیست! جواب داد: نه این یک افسار ساده نیست...این هر روز صبح گردن منو میکشه میکشه میبره به یه سبزه زاری که پر از علفه و اونجا چرا میکنم...به همین خاطر خیلی دوسش دارم! 

حکایت بعضی مادی گراهاست! مثل این بزه که فقط همین افسارو میبینه و کشاورز زحمت کش رو نمیبینه که اونو میبره...اینها هم همین اسباب دنیا رو میبینن و بعد میان مستند میسازن قانون جاذبه!------> اگر به نیروی درون خودت اعتماد کنی و انرژی اطرافت را جذب کنی به هر چه میخواهی میرسی....!!!! جالب است نمی گوید منشاء و تولید کننده اصلی این نیروی درونی و آن انرژی خارجی چیست؟!!

دل خراب ...

الهی ! نه من آنم؛که ز فیض نگهت چشم بپوشم،

نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهی ؛ در اگرباز نگردد ،

نروم باز به جایی؛ پشت دیوار نشینم ، چو گدا برسرراهی؛

 کس به غیر از تو نخواهم ، چه بخواهی چه نخواهی ؛

بازکن در،که جز این خانه مرانیست پناهی...

+دعا بفرمایید!

نگاه به علمت کن!

آیه  داریم سوره عبس، "فلینظر الانسان الی طعامه" یعنی آدم نگاه به طعامش کند....

علماء بعضی این رو اینجور تفسیر کردن "فلینظر الانسان الی علمه"...چون علم هم غذای روحه و این آیه فقط به بعد جسمانی ما اشاره ندارد و بعلاوه بیشتر خطابهای قرآن با "انسان" برای تاکید در مباحث روحانیه نه جسمانی!
آدم باید دقت کند اولاً علم با دانسته ها فرق دارد. یعنی علم یک بعد عملی هم دارد که اگر همراهش نباشد تکمیل نمی شود. اگر من عقرب را دیدم مار را دیدم و پایم لنگ بود و مرا گزید، دیگر نباید سرزنش کنید...درسته که میدانستم لکن نتوانستم از خطر دور شوم! ثانیاً تو تعقیبات نماز عصر یک دعایی هست "...اعوذ بالله...من علم لا ینفع" خدایا به تو پناه میبرم از علمی که سودی نرساند. حضرت علی (ع) فرمودند:

"رُبّ عالِمٍ قد قَتَله جَهْلُه"
چه بسا درس‌خوانده‌ای که جهالتِ او, او را به هلاکت رسانده!

ما علم می آموزیم که در راه بندگی خدا خرجش کنیم و اگر غیر این باشد باید اصلاح کنیم خودمون رو و از خدا بخوایم مارا از گمراهی نجات بده...شیطان بعد عملی علم ما را نشانه گرفته...برای همین است خیلی ها میدونن فلان کار گناهه بده ولی انجامش میدن! اگر دست و پا بسته بود، چشم و گوش خطر را میبیند ولی مشکل حل نمی شود...چشم و گوش من عادی میبیند، چشم شما با ذره بین میبیند و یک متخصص هم با میکروسکوپ اصلاً میبیند ولی تا ماها اهل عمل نباشیم کار نمی شود!

3 توصیه: اولاً ما داریم میگیم «اللهمّ ما بِنا مِن نعمةٍ فَمِنک» یعنی خدایا هرچه نعمت داریم از توست پس کسی نکه "من" درس خوندم دکتر شدم یا "من" زحمت کشیدم پولدار شدم و اگر گفته بود استغفار کنه! ثانیاً پناه ببریم به خدا از علمی که سود نمیرساند و بخواهیم ازش مارا در عرصه عمل قوی کند (قوّ علی خدمتک جوارحی...) ثالثاً راه سود بخشیدن به علم روی آوردن به قرآن است! (و ننزّل من القرآن ما هو شفــاء و رحمة...)! ممکن است شما دارو مصرف کنی و بهتر نشوی ولی ممکن نیست به قرآن عمل کنی و شفا پیدا نکنی!

التماس دعا

استغفار

بسم الله الرّحمن الرّحیم

استغفار از ذنوب نه بدین معناست که از خدا بخوایم اگر صرفاً کار بدی کردیم ببخشد....گاهی کار مباح است ولی مارا به یک چیزی غیر خدا و اوامر الهی مشغول میکند، فلذا این است که بخوایم مارو به خاطر تمــــــــــــــام لحظاتی که از یادش غافل بودیم و به سمتش نرفتیم بیامرزد! ممکن است همصحبتی داشتیم که ما را غافل کرد، یک سریال تلویزیونی دیدیم که مارا به دنیای دیگر برد، یک ساعتی یک جایی نشستیم که همه اش حرف از دنیا و ابناء دنیا بود، به یک وبلاگی رفتم که با نوشته اش (فکر) مرا برای لحظاتی از اصل دور کرد و....

اَللّهُمَّ لا تَکِلْنی اِلی نَفْسی طَرْفَهَ عَینٍ اَبَداً

خدایا من را به اندازه پلک برهم زدنی به خودم وا مگذار

تصویر

دو پشت زمینه زیـبا برای دسکتاپ

الله

الله2

باتشکر از:http://shiawallpapers.ir