انذار یا همان "ترساندن" یا همان "هشدار" برای کسی است که اولاً در راه است و آینده ای دارد ثانیاً این آینده یا خوب نیست یا رسیدن به آن سختی ها و مشکلاتی دارد که " هشدار" را لازم میکند!
شما که داری این مطلب رو میخونی و آدم خوبی هستی...باید انذار شوی و من هم که بدم باید انذار شوم! چرا؟
چون شما درست است که آدم خوبی هستی ولکن معصوم نیستی و به علاوه " یا ایها الانسان انّک کادح الی ربّک کدحاً فملاقیه" یعنی راه سخته! و در خطر هستی و اگر بحبل الله متوسل نشوی بالا رفتنت غیر ممکن میشود! منم که آدم بدیم که از عاقبت راهی که دارم میرم باید بترسم!
حالا "نذیر" چیه؟ کیه؟
همین مطلبی که خوندی خودش نذیره! بهشت زهرا یا قبرستان یا به قولی "دار الرحمة" نذیره! "حی علی الصلاة" این خودش انذاره! چرا؟
امام صادق (ع) میفرمایند:
"ما مِن اَحَد مِن الاوَلینَ و الاخرین الا هوَ مُحتاج اِلى شِفاعة مُحمّد (ص) یَومَ القیامة"
یــــــک نفر نیست که در روز قیامت محتاج شفاعت پیامبر اکرم (ص) نباشه!
همین امام رئوف یک وصیتی هم میفرمایند که اینو یادداشت کنه آدم نگه داره خیلی خوبه!
"اِنَّ شَفاعَتَنَا لاتَنالُ مَستَخِفّاَ بِالصَّلاةِ"
شفاعت ما به کسی که نماز را کوچک بشمارد، نمیرسد!