آیه داریم سوره عبس، "فلینظر الانسان الی طعامه" یعنی آدم نگاه به طعامش کند....
علماء بعضی این رو اینجور تفسیر کردن "فلینظر الانسان الی علمه"...چون علم هم غذای روحه و این آیه فقط به بعد جسمانی ما اشاره ندارد و بعلاوه بیشتر خطابهای قرآن با "انسان" برای تاکید در مباحث روحانیه نه جسمانی!
آدم باید دقت کند اولاً علم با دانسته ها فرق دارد. یعنی علم یک بعد عملی هم دارد که اگر همراهش نباشد تکمیل نمی شود. اگر من عقرب را دیدم مار را دیدم و پایم لنگ بود و مرا گزید، دیگر نباید سرزنش کنید...درسته که میدانستم لکن نتوانستم از خطر دور شوم! ثانیاً تو تعقیبات نماز عصر یک دعایی هست "...اعوذ بالله...من علم لا ینفع" خدایا به تو پناه میبرم از علمی که سودی نرساند. حضرت علی (ع) فرمودند:
ما علم می آموزیم که در راه بندگی خدا خرجش کنیم و اگر غیر این باشد باید اصلاح کنیم خودمون رو و از خدا بخوایم مارا از گمراهی نجات بده...شیطان بعد عملی علم ما را نشانه گرفته...برای همین است خیلی ها میدونن فلان کار گناهه بده ولی انجامش میدن! اگر دست و پا بسته بود، چشم و گوش خطر را میبیند ولی مشکل حل نمی شود...چشم و گوش من عادی میبیند، چشم شما با ذره بین میبیند و یک متخصص هم با میکروسکوپ اصلاً میبیند ولی تا ماها اهل عمل نباشیم کار نمی شود!
3 توصیه: اولاً ما داریم میگیم «اللهمّ ما بِنا مِن نعمةٍ فَمِنک» یعنی خدایا هرچه نعمت داریم از توست پس کسی نکه "من" درس خوندم دکتر شدم یا "من" زحمت کشیدم پولدار شدم و اگر گفته بود استغفار کنه! ثانیاً پناه ببریم به خدا از علمی که سود نمیرساند و بخواهیم ازش مارا در عرصه عمل قوی کند (قوّ علی خدمتک جوارحی...) ثالثاً راه سود بخشیدن به علم روی آوردن به قرآن است! (و ننزّل من القرآن ما هو شفــاء و رحمة...)! ممکن است شما دارو مصرف کنی و بهتر نشوی ولی ممکن نیست به قرآن عمل کنی و شفا پیدا نکنی!
التماس دعا
علماء بعضی این رو اینجور تفسیر کردن "فلینظر الانسان الی علمه"...چون علم هم غذای روحه و این آیه فقط به بعد جسمانی ما اشاره ندارد و بعلاوه بیشتر خطابهای قرآن با "انسان" برای تاکید در مباحث روحانیه نه جسمانی!
آدم باید دقت کند اولاً علم با دانسته ها فرق دارد. یعنی علم یک بعد عملی هم دارد که اگر همراهش نباشد تکمیل نمی شود. اگر من عقرب را دیدم مار را دیدم و پایم لنگ بود و مرا گزید، دیگر نباید سرزنش کنید...درسته که میدانستم لکن نتوانستم از خطر دور شوم! ثانیاً تو تعقیبات نماز عصر یک دعایی هست "...اعوذ بالله...من علم لا ینفع" خدایا به تو پناه میبرم از علمی که سودی نرساند. حضرت علی (ع) فرمودند:
"رُبّ عالِمٍ قد قَتَله جَهْلُه"
چه بسا درس‌خوانده‌ای که جهالتِ او, او را به هلاکت رسانده!
چه بسا درس‌خوانده‌ای که جهالتِ او, او را به هلاکت رسانده!
ما علم می آموزیم که در راه بندگی خدا خرجش کنیم و اگر غیر این باشد باید اصلاح کنیم خودمون رو و از خدا بخوایم مارا از گمراهی نجات بده...شیطان بعد عملی علم ما را نشانه گرفته...برای همین است خیلی ها میدونن فلان کار گناهه بده ولی انجامش میدن! اگر دست و پا بسته بود، چشم و گوش خطر را میبیند ولی مشکل حل نمی شود...چشم و گوش من عادی میبیند، چشم شما با ذره بین میبیند و یک متخصص هم با میکروسکوپ اصلاً میبیند ولی تا ماها اهل عمل نباشیم کار نمی شود!
3 توصیه: اولاً ما داریم میگیم «اللهمّ ما بِنا مِن نعمةٍ فَمِنک» یعنی خدایا هرچه نعمت داریم از توست پس کسی نکه "من" درس خوندم دکتر شدم یا "من" زحمت کشیدم پولدار شدم و اگر گفته بود استغفار کنه! ثانیاً پناه ببریم به خدا از علمی که سود نمیرساند و بخواهیم ازش مارا در عرصه عمل قوی کند (قوّ علی خدمتک جوارحی...) ثالثاً راه سود بخشیدن به علم روی آوردن به قرآن است! (و ننزّل من القرآن ما هو شفــاء و رحمة...)! ممکن است شما دارو مصرف کنی و بهتر نشوی ولی ممکن نیست به قرآن عمل کنی و شفا پیدا نکنی!
التماس دعا
