به حسین (ع)که میرسم زبانم لال می شود...

سایـــر عکس ها...

یــــک
دو
ســـه
چهـــار
پنـــج
شــش

غایب، کدام غایب؟

عارف نامی مرحوم حاج محمد اسماعیل دولابی در پاسخ به پرسش «امام زمان(عج) غایب است، یعنی چه؟» چنین پاسخ داد:

 

غایب، کدام غایب؟

بچه دستش را از دست پدر رها کرده و گم شده می‌گوید: پدرم گم شده است.

ما مثل بچه‌ای هستیم که پدرش دست او را گرفته تا به جایی ببرد و در طول مسیر از بازاری عبور می‌کند.

بچه جلب ویترین مغازه‌ها می‌شود و دست پدر را رها می‌کند و در بازار گم می‌شود و وقتی متوجه می‌شود که دیگر پدر را نمی‌بیند، گمان می‌کند پدرش گم شده است، در حالی‌که در واقع خودش گم شده است.

انبیاء و اولیاء پدران خلق‌اند و دست خلایق را می‌گیرند تا آن‌ها را به سلامت از بازار دنیا عبور دهند، غالب خلایق جلب متاع‌های دنیا شده‌اند و دست پدر را رها کرده و در بازار دنیا گم شده‌اند.

امام زمان(عج) گم و غایب نشده است، ما گم شدیم و محجوب گشته‌ایم، امام غایب نیست، تو نمی‌بینی آقا را، او حاضر است.

چشمت که اسیر دنیا شده، اگر از دنیا دست بردارد، آقا را می‌بیند، خلاصه نگو آقا غایب است، تو نمی‌بینی.

منبع:کتاب «امام زمان در کلام اولیای ربانی» نوشته مهدی لک‌آبادی

خبرگزاری فارس

بهترین چیز ...

گوش کن

جاده صدا می زند از دور قدم های تو را.
چشم تو زینت تاریکی نیست.
پلک ها را بتکان
کفش به پا کن
و بیا.
و بیا تا جایی
که پر ماه به انگشت تو هشدار دهد
و زمان روی کلوخی بنشیند با تو
و مزامیر شب اندام تو را
مثل یک قطعه آواز به خود جذب کند.پارسایی است در آنجا که ترا خواهد گفت:

بهترین چیز رسیدن به نگاهیست که از حادثه عشق تر است.

                                                                 "سهراب سپهری"

بشنو تو این حکایت...

زندگی شوخی بردار نیست!

پیامبر اعظم(ص) فرمود یا علی " آیا شش صد هزار گوسفند می خواهی و یا ششصد هزار دینار پول و یا ششصد هزار کلمه ؟

عرض کرد ششصد هزار کلمه.

پیغمبر اکرم (ص) فرمود :ششصد هزار کلمه را در شش جمله خلاصه می کنم:

یا علی؛
زمانی که دیدی مردم به مستحبات می پردازند، شما به واجبات بپرداز
زمانی که دیدی مردم مشغول به کار دنیا هستند، شما به کار آخرت مشغول باش
زمانیکه دیدی مردم به عیب جویی یکدیگر مشغولند، شما به عیوب خویش بپرداز
زمانیکه دیدی مردم مشغول زینت کردن دنیا هستند، شما به تزیین کردن آخرت مشغول باش
زمانیکه دیدی مردم به زیادی اعمال مشغولند، شما به تصفیه و اخلاص عمل مشغول باش
زمانیکه دیدی مردم به مخلوق متوسل می شوند، شما به خالق توسل بجوی.

(مواعظ العددیه ص ۲۹۳)

****

تصمیم که میگیری...معقولانه بگیر!

تصمیم گیری اساسی در زندگی بدون داشتن یه جهان بینی..اصلا صحیح نیست!

فکر نکن آنچه در همان لحظه تصمیم گیری در ذهنت میگذرد حق است!

گاهی بعدا نگاهش که میکنی پی میبری که از موضع عقل نبوده ویا نیاز به اصلاح دارد!

شک کن گاهی...

چهار انگشتی که امام حسن (ع) میگن، فاصلہ بین گوش و چشم انسان است!
(الان میتونی با دستت امتحان کنی!)

...آقا جان ...تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست...
گاهی فکر کن....
 به علمی که می آموزی شک کن...
چرا که به آن یقین نداری...
تو آن را از کسی شنیده ای یا از جایی خوانده ای...
آن منبعی هم که استفاده کرده ای از جایی دیگر آورده...
و این سلسله ادامه دارد تا یک منشاء...
تا تو مثل آن منشاء نشده ای و به علمت یقین نداری!
شک کن به خودت!
شک کن! گاهی...
ببین الان که داری وقت میگذاری چقـــدر برایت سود  دارد!
ضرر ندارد!
اما این شک نا امیدت نکند...چرا که مارا چاره جز قدم نهادن در این ره نیست
تا به آن یقین برسیم انشالله!
***
اعـــوذ بالله من علم لا ینفع!
خدایـــا به تو پناه میبرم از علمی که سودی ندارد

بخندیم کمی...

زاغکی قالب پنیری دید

از همان پاستوریزه های سفید!

پس به دندان گرفت و پر وا کرد

روی شاخ چنار مأوا کرد

اتفاقا از آن محل روباه

می گذشت و شد از پنیر آگاه

گفت :اینجا شده فشن تی وی!

چه ویوئی !چه پرسپکتیوی!

محشری در تناسب اندام

کشتهء تیپ توست خاص و عوام!

دارم ام پی تریّ ِ آوازت

شاهکاری شبیه اعجازت

ولی اینها کفاف ما ندهد

لطف اجرای زنده را ندهد

ای به آواز شهره در دنیا

یک دهن میهمان بکن ما را!

زاغ ،بی وقفه قورت داد پنیر!

آن همه حیله کرد بی تاثیر

گفت کوتاه کن سخن لطفا!

پاس کردم کلاس دوم من

کار دنیا یا آخرت؟

عصر جمعه بود...

دلم گرفته بود...

رفتم سمت امام زاده صالح...

تو خیابان که میرفتم ...

مردم رو میدیدم...

هر کسی برا خودش میرفت و میومد...

صدایی شنیدم...

در گوشم گفت:

ای بنده دنیا مگر نشینیده ای و نخوانده ای

نصیحت آن عالم غیب دان را که به فرزند خویش فرمود:

دنیـــا دریایـــی ژرف است که اکثر مردم در آن غرق می شوند!

پس موقعی که مردم مشغول امور دنیا هستند

تو مشغول امور آخرت باش!

آزادی، liberty, libertad, libertá

بعضیا میگن ما تو این دنیا و این کشور آزادی نداریم...

هر کاری بخوایم نمیتونیم انجام بدیم!...

ازین حرفا...

در نگاه اول میبینی راست میگه!

واقعاً هر کاری بخوای نمیشه انجام داد...

خیلی وقتا اذیت میشی از یه موضوع، هیچیم نمیتونی بگی!

تحت فشاری اما چاره نداری جزاینکه تحمل کنی...

اینجاست که آدم طغیان میکند...

میگه برا چی عبادت خدارو کنم؟

همینجور گرفتار هستم...دیگه حوصله نماز روزه خمس و...ندارم!

و...

حالا ببینیم اشکال کار کجاست واقعاً؟ اصلاً اشکال داره؟

حقیقت اینه که ...

تعریف ما از آزادی نمیتونه درست باشه!

 دنیـــا بر اساس یک اصولی بنا شده که تعریف مارو از آزادی نقض میکنه!

1- آدمی در گرو اعمال خویش است!

آقا آدم نون زحمت خودشو میخوره!

تا کاری انجام ندی نتیجه ای نمیگیری!

2- عدالت وجود داره!

یعنی اینکه اگه من بدی کردم و شما خوبی کردی نتیجه کارمون یکسان نیست!
اگه من کم زحمت کشیدم شما زیاد کشیدی یکی نیستیم! من درس نخوندم شما خوندی...

**

از طرف دیگه من میگم همینکه بخوام هـــرکاری دوس دارم بکنم، خودش
یک نوع فرمان بردن محض و بردگی 1 نفر است که اسمش "نفس خودم" است...
پس این اسارته نه آزادی!

چرا اینو نمیفهمیم؟

!

حالا بیــاییم و آزادی را تعریف کنیم!
ما میگیم انسان مخلوقه!
و یک خالق داره!

یعنی ما بنده ایم و خدا ارباب!
درست؟

حالا برای اینکه این بنده آزاد باشه باید اربابش سندآزادیشو امضا کنه! نه؟

من میگم اربــــاب گفته:

"اطعنـــی فی ما امرتک، اجعلک تقول لشیء کن فیـــکون!"


دیگه توضیحم نمیخواد!
 :)

التماس دعا

یاعلی

 

شرم

همیشه یادت باشه...

گناه بده اما اینکه آدم احساس گناه (شرم و خجالت) کنه خوبه!

شما تا وقتی کنار دریا باشی شاید آنچنان ترسی ازش نداشته باشی...

اما اگر یکی دستتو بگیره از سطح دریا بیاره بالا...

عظمت دریا رو بیشتر حس میکنی...

ترست ازش بیشتر میشه!

...

هر چه هم اطاعت خدارو بکنیم باز هم کم است!

با این اعمال ناخالص یا نیمه خالصمون!

یادت باشد!

اگر فکر کردی خودت آدم بزرگ و ارزشمندی هستی به معنای این است

که هنوز اون پایینی ..بالا نیامدی...اوج نگرفته ای تا که ببینی عظمت یعنی چه!

!

عظم الخالق فی انفسهم فصغر ما دونه فی اعینهم!

این به گفته علی (ع) از صفات متقین است!

این جمله حقیقتی ست که تا قسمت اولش (عظم الخالق فی نفسک) اتفاق نیافتد

به قسمت دوم ایمان نمی آوری!

!

چگونه سر ز خجالت برآورم بر دوست؟

که خدمتی بسزا ، بر نیامد از دستم