خسران

قسم به "زمان" که انسان در خسران است...

چرا؟

چون آمار های حقیقی و احتمالی نشان می دهند، لااقل ما ایرانی ها، ما مسلمانان، در خسرانیم...

چون گاهی نمازمان ترک یا قضا می شود، ولی سریال "ستایش" مان ترک یا قضا نمی شود، اگر بشود، تکرارش قطعاً قضا نمی شود!

چون آمار کامل بازی های جام جهانی فوتبال را داریم، آمار نقل و انتقالات لیگ برتر را داریم، آمار ایکس و ایگرگ را داریم، قبل از اینکه سعی کرده باشیم توحیدمان کامل شود، قبل از اینکه دنبال شناخت امام زمانمان باشیم و...

چون روی فوتبالیست ها گاهی یک دو میلیارد قیمت می گذاریم اما یک روحانی عالم را گاهی مسخره هم میکنیم!

چون عناصر و موضوعات دنیوی در زندگیمان بر اخروی ها اولویت و ارجحیت دارند!

چون در عمل ثابت کرده ایم، دنیا برایمان از آخرت مهمتر است، آخرت را معمولاً فراموش میکنیم، یا بهتر بگویم ایمان کافی به حقایق نداریم...

چون پوسته را چسبیده ایم و هسته را رها کرده ایم...

چون اگر تیممان ببازد، اگر خواستگاری کنیم و جواب رد بشنویم، اگر گرسنه بمانیم، اگر با ما بد رفتاری شود، اگر حقی از ما ضایع شود، آنقــــــدر نگران و محزون می شویم که از غیبت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) نمی شویم!

چون حرفمان گاهی حرف اخروی است اما نگاهمان دنیوی است.

چون ماه رمضان دارد میگذرد و ما دعای فرج نمی خوانیم، شبها و روزها به امید "نومکم فیه عبادة" می خوابیم...

چون "الدّنیا مزرعة الآخرة " را فقط میخوانیم! و یا برای کسی می گوییم!

نتیجه آنکه از این رمضان تصمیم می گیریم: نگاهمان به زندگی، اخروی شود، تا فکرمان، حرفمان، تصمیماتمان و عملمان نیز اخروی شود، انشاالله!

خیال یا حقیقت؟!

به این متن خوب فکر کنید!

فرمود قبل از اینکه بخواهند بیدارت کنند...خودت بیدار شو...

آب دستت هست بگذار زمین و یک لحظه تأمل کن...من اینجا چکار میکنم؟ دارم چه میکنم؟ قرار است با این کار به چه نتیجه ای برسم؟ دنبال چه میگردم...؟ الهی نگاهی چه می گوید؟ بیدارم یا دارم خواب میبینم...؟

اگر دقت کنی معمولاً گزینه دوم صحیح تر است!...داریم خواب میبینیم! تو رویا هستیم...خیالات خوش...خیالات گاهی باطل...گاهی خیال یک حقیقت...

همه اش خیال...

وقتی می گویم بیدار شو...منظور این است: قبل از اینکه بیدارت کنند بگویند اینها خیالات تو بودند...و این حقیقت امر است...ببین و مقایسه کن...!

قبل از این حرفها بیدار شو...

تحیر

از راه می رسد...

نگاهت متمرکز می شود...دهانت باز می ماند...پلک نمی زنی...

به چیزی جز "او" نمی توانی فکر کنی...

همه می روند در حاشیه تو می مانی و "او"...

حرف نمی زنی...نمی توانی هم بزنی...هرچند یک دنیا حرف در خانه ذهنت پرسه می زند...

حرفهایت را می فهمد...

زمینی ها برایت غریبه می شوند...خانه...ماشین...خیابان...پول...غذا....

گاهی با کسی حرف می زنی...برای مسئله ای را توضیح می دهد که در آن تخصص داری...اما ساکت می مانی...

در خیابان راه می روی...اما گاهی جلو پایت را نمی بینی...گاهی حتی یکی به تو می گوید: "کجایی عمــــــــو؟ خوابی انگار؟"

در دنیای وبلاگ ها میچرخی...یکی از دلش می نویسد... یکی از خدایش...یکی از عشقش...یک از خدایش مینویسد که عشقش بخواند...یکی از عشقش می نویسد که خدایش بخواند...یکی اصلاً نمی نویسد اما می شود خواند...یکی زیاد می نویسد اما نمی شود خواند...

در دنیــــا...اکثر افراد...حتی اگر برای خدا هم باشند...روزانه راه می افتند...اما نگاهشان به خدا نیست...درگیر سنگریزه های جاده...درختهای خیابان...مناظر وسط راه و... می شوند...

یکی هم نمی گوید به آنها: "عمـــــــــــو ...حواست کجاست؟ انگار سرحال نیستیـــــا!!!"

حیرت

متحیرم...

همین!

التماس دعا

سفره دارد پهن می شود...

اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَکُنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِی مَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِیَ مِنْهُ...

خدایا اگر در آنچه از ماه شعبان گذشت ما را مورد مغفرتت قرار ندادی، ‌در این مابقی‏اش ما را مورد آمرزش قرار بده

امام مهدی (عج)

سلام

اگر گفته شد "غیبت" نه بدین معنا که او پنهان شده است، بلکه حجابی ست بین ما و او...و این حجاب خود ماییم...این حجاب برداشته نمی شود تا روزی "به خودمان آییم!" ....شنیده اید میگویند: "یک دفعه به خودم آمدم دیدم..."

ابر میتواند خورشید را بپوشاند؟ اولاً که آن ابر تاب گرما و نور خورشید را ندارد...می رود...نمی ماند...ثانیاً ابر از زمین ماست...غبار خورشید نیست! خورشید که نمی تواند پنهان شود...پس فهمیده ایم که "تو خود حجاب خودی"! یعنی چه!

این دل ماست که زنگار دارد، ورنه حقیقت که پنهان نمی شود...این چشمان ماست که بسته است، ورنه نور که تا دنیا هست از بین نمی رود...

اشکال کار چند جا هست:

1- توجه به خواست خودمان به جای اطاعت خدا

2- درگیر شدن به هرچیز که فانی است، به جای آنچه باقی است...

3- همدم شدن با کسانی که دائم حرف از دنیا میزنند...

4- بی صبری

5- توجه به خیال و وهم، بجای ادراکات یقینی، و قضاوت برطبق آن

6- تدبّر نکردن، عصبیت و تجدد

خواهم که بیخ صحبت اغیار برکنم

در باغ دل رها نکنم جز نهال دوست

تشریف داد و رفت ندانم ز بیخودی

کاین دوست بود در نظرم یا خیال دوست

هوشم نماند و عقل برفت و سخن ببست

مقبل کسی که محو شود در کمال دوست

سعدی حجاب نیست تو آیینه پاک دار

زنگارخورده چون بنماید جمال دوست

عذاب الیم

متوجه نیستیم و گرنه میفهمیدیم،

 دوری مهدی فاطمه (عج) برای ما "عذابٌ الیم" است...

باران تلخ

دیشب باران می آمد...

امشب هم می آید!

رفتم زیر باران خیس شدم...

آمدم خانه یکی گفت:

برو حمام موهات نریزه...

چرا؟

چون هوای تهران کثیفه!

...

خدایا می دانستم...

خدایا ما را ببخش...

اَللّهُمِّ اِنْ کانَ ذَنْبی عِنْدَکَ عَظیماً فعَفْوُکَ اَعْظَمُ مِنْ ذَنْبی...

پروردگارا اگر گناه من در نزد تو بزرگ است، پس عفو و بخشش تو بزرگتر از گناه من است...

می گویند یک بنده خدایی داشت از دنیا می رفت، وصیت کرد روی قبرش همین یک بیت را بنویسند:

شرمنده از آنیم که در دار مکافات  

اندرخور عفو تو نکردیم گناهی

خیلی بد است که انسان مرتکب گناه شود، ولی خیلی خوب است آدم بداند با چه خدایی سر و کار دارد...

یادمان نرود: عفو خدا بی اندازه است، این ماییم که باید لایق بخشیده شدن باشیم...

لا اله الّا الله

لااله الّا الله در وجود تمــــــــــــــــامی ما انسانها ریشه داره! از همان روزی که "نفخت فیه من روحی" شد. اصلاً من میگم این اصل همان "فِطرَتَ اللِه الَّتی فَطَرَ النّاس علیها" ست.

دیدید گاهی وقتها، تو این فیلم ها هم نشون میدن، شخصی از بــــــــــس مشکلات زندگی بهش فشار میاره، میاد یه جایی وای میسه داد میزنه: خــــــــــــــــــــــدا...؟! (Oh My God)

این همانجایی ست که داره اعتراف می کنه به این "لا اله الّا الله".

منتها یک عده ای از ما از خدا دورتریم، یعنی دیر به دیر به این نتیجه میرسیم که باید فقط از خودش کمک بخوایم (باید خیلی بهمون فشار بیاید که بگیم...) و یک عده ای نزدیکتریم، مقرّب تریم، فشار هم نیاد باز روز و شب میگیم: خــــــــــــدا...

خداوند این حرکت بندشو خیـــــــلی دوس داره چون مصداق همین "لا اله الّا الله" هست که عرض کردم و اینطور آدم میام سمت پروردگارش. چه بسا خیلی از این مشکلات زندگی هم خودِ خدا جلو راه بعضیا میندازه که فقط بیان صداش بزنن...که بفهمن بابا، فقط "خودشه" که کمک می کنه!

در دعای کمیل میخونیم "الهی و ربّی من لی غیرک"...این خیلی اعتراف بزرگی ست...خیلی...! اگر بنده ای بفهمه واقعاً این جمله رو و هنگام دعا، در سجده ها اینو بگه (با معرفت)، والله که خدا روشو زمین نمیندازه...من این رو یقیناً به شما میگم...

وقتی دنبال حاجتی، خدای ناکرده مشکلی، مریضی، گرفتاری... قلباً به خدا بگو...."خدایا...آخه من که جز تو کسیو ندارم...دارم؟".....این جمله رو خدا خیلی دوست داره...

ملتمس دعاییم