می بینی کسی ماشینش را رینگ اسپرت کرده، می گویند طرف عشقِ لاستیک است، دائم به فکر این لاستیک ماشینش است، فلان شخص عشقِ اتومبیل است، عشقِ گوشی است و امثال ذلک...
آخر آن دلی که درش حبّ لاستیک خودرو باشد که دل نیست، آپاراتی است...و اگر در آن حبّ ماشین بود که دل نیست، پارکینگ طبقاتی است، نمایشگاه اتومبیل است، قلبی که عشق خانه سازی دارد شهرک اختصاصی مسکنِ مهر است، و آنی که گوشی موبایل دوست دارد، غایت آمالش در حال حاضر آی فون سیکس است...
گاهی باید گفت صد رحمت به مردمان 4000 سال پیش، منظورم آباء و اجداد ابراهیم نبی خلیل الله (ع) است، لااقل خورشید و ماه می پرستیدند...امروز فلان هنرپیشه را، فلان نوازنده را، فلان شخص و... می پرستند.
وجود مبارک امام صادق علیه السلام فرمودند: "القَلْبُ حَرَمُ اللهِ فَلا تُسْکِنْ فِی حَرَمِ الله غیَرَ الله" دل انسان حریم خداوند متعال است، در آن بجز الله کسی را ساکن نکنید...چرا؟ چون این دل که سرمایه وجودی ماست و از بین نمی رود...فلذا نه باید و نه می شود در آن غیر از یک وجود متناهی را قرار داد...اگر حبّ غیر او باشد، روزی که باید شخص از آنها دل بکند، عذاب می بیند، مصیبت است!
خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید که عده ای "فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ" دلهایشان مریض است...در جای دیگر می فرماید:"وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ"... اگر دلمان کسالت دارد، لااقل شافی و دارویش را که شناختیم، رهایش نکنیم!
+
