حجاب ممنوع

امیر مومنان علی علیه السّلام فرمود:

"لو کشف الغطاء عنى ما ازددت یقینا"

اگر پرده ‏ها از جلو روى من برداشته شود چیزى بر یقین من افزوده نگردد.

جلو حقایق پرده نیست، لکن حجاب جلو چشمان ماست.

در این سخن مولا به صورت کنایه آمیز می فرماید که "اصلاً جلو دیدِ من حجابی نیست!"

هوا اگر ابری شود، پرده اتاق را اگر بکشید،پلک چشمان را اگر ببندید، خورشید همچنان سر جای خود می درخشد!

افراطی ها

امام علی علیه السلام:پیامبر خدا مرا فرا خواند و فرمود:«در تو نمونه ای از عیسی علیه السلام است. یهود با وی دشمنی ورزیدند، تا آن جا که به مادرش تهمت زدند؛ و نصارا او را دوست داشتند، تا آن جا که وی را در جایگاهی قرار دادند که جایش نبود».بدانید که دو گروه درباره من به هلاکت می افتند:دوستدارانی که مرا به آنچه در مورد من صادق نیست، ستایشم می کنند؛ و بدخواهانی که دشمنیِ با من آنان را به تهمت زدن به من وا می دارد.

سفارش‌‌های آیت‌‌الله سیدابوالحسن مولانا (ره)

بسم‌الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب‌العالمین الصلاة والسلام علی سیّدالانبیاء والمرسلین محمد و آله‌ الطیبین الطاهرین

 

حماقت

در این روزگار غیبت....در دوره ای که قریب 1200 سال است حجّت خدا بر روی زمین غایب است...در دوره ای که شک و شبهه اعتقادات مردم را به بازی گرفته...در دوره ای که هرکس تفسیر خودش را از دین دارد....در دوره ای که سخت می شود به کسی اعتماد کرد...در دوره ای که علمای "دل آیینه ای" پیر می شوند و از دنیا میروند....در دوره ای که معلوم نیست خوب و بد دقیقاً کدام است...در دوره ای که هوا ابری است و خورشید همچنان پشت ابر...نور زیاد نیست....،اگر شخصی و علی الخصوص جوانی، دائم به راهی که می رود مطمئن باشد و همیشه خیال کند "درست همین است که من می گویم"....و ذرّه ای به خودش...به ایمانش...به مسیری که می رود...به دانسته ها و ندانسته هایش...به رخداد های اطرافش... شک نکند...این، به نظر بنده، یک حماقت محض است!

"تعصب بر چیزی که به آن یقین نداری"....شاید بزرگترین حماقتی ست که دیده باشم!

" همیشه 1% هم که شده در گوشه مغزم با خود فکر میکنم، شاید تمام مسیر را اشتباه رفتی...

شاید جـــزء "و یحسبون انّهم یحسنون صنعاً" باشی...

نگاهی به خودت بنداز...

اگر توانستی "حق" را ببینی و آن را فریاد بزنی،...این درست است...

اما دائماً برای خودت این را تکرار کن:

نظارت

اگر به من بگویند دو کلمه با انسانها حرف بزن، شاید بگویم:

"دیـده می شویـد!"

دفع بلا

حضرت عیسی (ع) با همراهانش از راهی می‌گذشتند؛ دیدند جمعی عروس می‌برند. سر و صدا دارند و سرود می‌خوانند.حضرت عیسی (ع) فرمود: این‌ها الان می‌خندند و فردا خواهند گریست.گفتند: چرا؟ فرمود: امشب این عروس می‌میرد.
این جریان گذشت و فردا افرادی خدمت حضرت عیسی (ع) آمده گفتند: ما هم اکنون از در خانه‌ی عروسِ دیشب گذشتیم و اثری از مرگ و عزاداری ندیدیم.فرمود: با هم به در خانه‌ی آن عروس برویم.آمدند و در زدند. داماد آمد.فرمود: از عروس اجازه بگیر من سئوالی از او دارم.عروس خود را پوشاند و پشت پرده رفت. حضرت وارد شد و پرسید:دیشب چه کار خیری انجام داده‌ای؟ گفت: به نظرم، کار کار مهمّی نبود؛ ولی من در خانه‌ی پدرم که بودم عادت داشتیم هر شب جمعه ، که فقیر در خانه می‌آمد، به او غذا می‌دادیم . دیشب هم که به خانه‌ی شوهرم آمدم، شب جمعه بود و آن فقیر آمد.دیگران مشغول بودند و کسی به او جواب نداد. چند بار صدا زد که من بیچاره‌ام به دادم برسید، ولی از کسی خبری نشد ! من برخاستم و رفتم و غذای خودم را به او دادم.حضرت مسیح (ع) دستور داد رختخواب عروس را کنار زدند دیدند افعیِ گزنده‌ای که دُمِ خود را به دندان گرفته، آنجاست! فرمود: این افعی بنا بود تو را بکشد ولی آن صدقه از تو دفع بلا کرده است.

بزرگترین دروغ

بزرگترین دروغ را خیلی ها روزانه در نماز می گویند:

"ایـــّــاک نَعبـُـــدُ و ایـــّـــاک نَستَعــــین"

حرف دهنتو بفهم!

:)

سوال است برایم؟(ثابت)

سوال است برایم!

خودمان را می خواهیم گول بزنیم؟ یا حواسمان نیست؟

یا اینکه تعصب داریم و نمیبینیم؟

یا اینکه ساده لوحیم؟

چرا خیال میکنیم دنیا...همین است که میبینیم؟

چرا چشمانمان را بسته ایم؟

حکمت

مَنْ أَصْلَحَ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّاسِ وَ مَنْ أَصْلَحَ أَمْرَ آخِرَتِهِ أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ دُنْیَاهُ وَ مَنْ کَانَ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَاعِظٌ کَانَ عَلَیْهِ مِنَ اللَّهِ حَافِظٌ.(نهج البلاغه،حکمت89)

 کسى که میان خود و خدا را اصلاح کند ، خداوند میان او و مردم را اصلاح خواهد کرد؛ و کسى که امور آخرت خویش را اصلاح کند ، خدا امور دنیاى او را اصلاح خواهد کرد ؛ و کسى که از درون جان واعظى دارد ، خدا را بر او حافظى است.

اضطرار

خداوند متعال فرمود:

"اَنَا عِندَ المُنکسرهِ قُلوبُهُم"...

کسی که دلش شکست، حالتی مثل اضطرار پیدا می کند، اضطرار یعنی اینکه نگاه کنی ببینی هیـــچ راهی نداری، بیچاره شده ای! خداوند متعال می فرماید اگر دلت شکست، واقعاً از عمق وجود حس کردی هیچ پناهگاهی نداری، من در کنار تو هستم...انسان وامانده وقتی میبیند وسط طوفان مشکلات گیر کرده، تازه میبیند که چقـــــدر تنهاست! به قولی تازه از خواب بیدار می شود! اینجا دیگر عمیقاً حس می کند "لا اله الّا الله"...اینجا می فهمد راه فراری ندارد و حالا دیگر امیدش فقط بخداست!!!!

ایراد ما اینجاست که اکثر وقتها در دنیا خیال میکنیم غیر از او چاره ای داریم...خیال می کنیم این اسباب دنیوی...این افراد کسی به خودی خود میتواند دست ما را بگیرد، یا کمکی کند...خیال می کنیم تا فردا و ماه دیگر و سال آینده و...حتماً قرار است زنده باشیم..خیال باطل است...

حالا چرا دائماً این خیالات را داریم؟ چون ذکر نمی گوییم...یاد خدا نمی کنیم....وقتی مثلاً در خیابان راه می رویم، به فکر زمین و زمان هستیم الّا آن کس که باید باشیم! از علمای مشهور هم عصر ما کسی بوده که روزی 7000 بار سوره توحید را میخوانده...

کسی که به یاد خداست، غفلت نمی کند، تغافل ندارد...

کم یاد خدا می کنیم! :(

جز تو ام نیست نظر جانب دیگر، چه شود

گر کنی سوی من از مِهر نگاهی گاهی؟